ဓါတ္လံုး

1. What is Buddhism?

Is Buddhism a Religion?

This may seem like a simple question requiring the simple answer "Yes, it is a religion", like Hinduism, Islam and Christianity. It has followers, a kind of priesthood, elaborate rituals, impressive temples, scriptures and so on. In one sense then Buddhism is a religion. Religion comes from the Latin word "religio" which means "to bind". It implies that we as human beings are insecure about ourselves in this existence and have therefore to "bind" ourselves to an external power which can provide some kind of protection and "save" us from present or future misfortune.

Buddhists do not bind themselves to the Buddha as if he is God, but they do rely on his teachings to help them escape the problems of existence. There is a difference though. Buddhists only use the Teachings and even the Buddha merely as a means to an end, and not as ends in themselves. The aim of Buddhists is not to meet the Buddha in heaven after death.

The Buddha used a famous parable of a raft to explain this point. A man sets out on a journey to get to a certain destination, but on the way he comes to great river which he has to cross. He has two options. The first is he could kneel down and pray for the other bank to come to him, which will never happen. The other option is to apply his energy and resourcefulness to cut down some bamboo, make a raft and row himself across. The raft is a means to cross the river, but the man's destination is elsewhere. Having crossed the river he must continue his journey: there is no need to carry the raft on his head anymore.

What the Buddha means is that he and his teachings are merely the means to reach final deliverance. We use both to get us part of the way, but the journey is completed by ourselves. We employ skillful means to use the raft but in the end we save ourselves. Gathering the bamboo and making the raft refers to the various devices we have created over the years to practice the Teachings, which we recognize as the "Buddhist Religion". As we progress, we rely less and less on those means and finally we arrive at a stage where we are confident enough to continue the journey alone. So in one sense we are "bound" to this religion called Buddhism but in the other sense we are expected to break free and rely on ourselves.

According to the Oxford English Dictionary, religion is described as "The recognition of a superhuman controlling power, and especially of a personal God, entitled to obedience"

By this definition Buddhism does not qualify as a religion in the accepted sense, because Buddhists certainly do not accept the concept of a Creator, who is entitled to obedience, and who can reward or punish indiscriminately. The Buddha is seen as a perfect human being who discovered the secrets of the universe and showed humanity the Path to Enlightenment.

Taken from "A Buddhist Reflects on Ten Questions"

1. Patthana Explanation in English
2. Patthana in Wikipedia 
3. ပဌာန္းပါဋိေတာ္ ပစၥယနိေဒၵသ ျမန္မာျပန္ 
4. မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ပဌာန္းပါဋိေတာ္အက်ယ္ ဗီဒီယိုဖိုင္
5. အရွင္ သီလာနႏၵာဘိ၀ံသ၏ အဘိဓမၼာသင္တန္းပို႔ခ်ခ်က္မ်ား 

• Mediafire Link 1 အကုသိုလ္စိတ္ အဟိတ္စိတ္ အရူပါ၀ါစရ စိတ္မ်ား - ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမၼာ ပစိမၦ ာနံပစိမၦ ာနံအဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ အနက္အဓိပၸါယ္မ်ား နားလည္ရန္ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ အဗ်ာကတစိတ္မ်ား ရွင္းလင္းထားသည္။ 
• Mediafire Link 2 
• Mediafire Link 3 
• Mediafire Link 4 
• Mediafire Link 5

ကၽြန္ေတာ္ ဒီတစ္ေခါက္ ဇာတိေျမျပန္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ပညာေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းက မိတ္ေဆြေတြထံကို သြားလည္မိပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ေတြ႔ဆံုရတာ ပညာေရးအေၾကာင္းေတြလည္း မ်က္ေျခမျပတ္၊ ရင္ဖြင့္သံေတြ လည္းၾကား၊ စာေရးဖို႔ ကုန္ၾကမ္းေတြလည္းရတတ္လို႔ ယခင္မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္း ဆရာေတြကို မျဖစ္ မေန သြားေရာက္ေတြ႔ဆံု စကားေတြေျပာမကုန္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ ထူးဆန္းတဲ့စကားတစ္ခြန္းကို ၾကားရတယ္။ "ေလးတန္းေက်ာင္းသား သတင္းစာမဖတ္တတ္ဘူး"။ ထူးဆန္းလိုက္တဲ့စကားကို ေျပာသူက ကၽြန္ေတာ့္ ဆရာ လက္ေထာက္ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးတစ္ေယာက္။ "ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲက ဒုတိယတန္းေရာက္ရင္ သတင္းစာေလးေတာ့ ဖတ္တတ္ေအာင္ လုပ္ေပးၾကပါ" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ သိတယ္မဟုတ္လား ဒီမွာက လူႀကီးတစ္ခြန္းေျပာလိုက္မွာ ျပဴးျပဴးျပာျပာ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ။ ဒါနဲ႔ ပညာေရးသုေတသနက ပညာရွင္ေတြ သုေတသနသမားေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔နယ္ကို ဆင္းလာၾက တယ္။ ေက်ာင္းေတြကို တစ္ေက်ာင္း၀င္ တစ္ေက်ာင္းထြက္ သတင္းစာဖတ္ပြဲႀကီးေတြ လိုက္က်င္းပၾကတယ္။ ပထမဦးဆံုး ဒုတိယတန္းကို ၀င္တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး သတင္းစာဖတ္ခိုင္းတယ္။ စာလံုးေတာင္ မေပါင္းတတ္ဘူး။ ေနာက္ တတိယတန္းကိုတက္၊ သတင္းစာဖတ္ခိုင္း မရ၊ စတုတၳတန္းကို တက္၊ သတင္းစာ ဖတ္ခိုင္း မရ၊ ေနာက္ဆံုး ပဥၥမတန္းအထိတက္၊ သတင္းစာဖတ္ခိုင္း။ ေသခ်င္ေစာ္နံသြား တယ္။ မဖတ္တတ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ဆင့္ မတက္ခိုင္းေတာ့ဘူး။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ခုထိ အေျဖလည္းမရွာ၊ အေမးလည္းမထုတ္ ဘာမွလည္းမလုပ္နဲ႔ သုေတသနဆိုတာ ရွာဖို႔သက္သက္ပဲ လာလုပ္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ကေလးေတြ စာမဖတ္တတ္ေတာ့တာေတာ့ အမွန္ပဲ" လို႔ ဆရာက စကားစ ဖြင့္လိုက္တယ္။ ဒီမွာတင္ မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတစ္ေယာက္က "ဆရာတို႔ လႊတ္လိုက္တဲ့ ဆရာမအသစ္ေတြကလည္း ၾကည့္ဦးေလဗ်ာ "ၾသ" ကို "သ ရရစ္ ေအာ" လို႔ ကေလးေတြကို စာလံုးေပါင္းသင္တယ္။ ကႀကီး ခေခြး သေ၀ထိုး အရစ္အဆြဲမမွန္၊ စာကို ႒ာန္က႐ိုဏ္းက်က် မဖတ္တတ္။ ၀လံုးနဲ႔ သုည ဆြဲခ်င္သလိုဆြဲ။ ကေလးေတြကို စာလံုးမေပါင္းျပဘဲ အလြတ္တိုင္ အလြတ္လိုက္ ဆို၊ အလြတ္လိုက္ေရး ေအာင္မွတ္ေပးေနတာ" လို႔ ထေျပာလိုက္တယ္။ "သတင္းစာ မဖတ္တတ္ဘူးဆိုတဲ့ ကေလးကို ဖတ္စာအုပ္ဖတ္ခိုင္းေတာ့လည္း အဆင္ကို ေခ်ာေနတာပဲ။ ကေလးေတြ ေက်ာင္းစာကိုပဲ သိေတာ့တယ္။ အျပင္စာကို လံုး၀မဖတ္ႏိုင္တာ" "ေက်ာင္းစာကို သိတယ္ဆိုတာ ေန႔စဥ္ အတိုင္အေဖာက္နဲ႔ ဆရာက ဖတ္ျပေနတဲ့အတိုင္း သိတာ။ စာလံုးေပါင္းဖတ္နည္းကို ဆရာကလည္း မတတ္၊ တပည့္ေတြကိုလည္း အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီးမသင္ေတာ့ စာဘယ္ မွာဖတ္တတ္ေတာ့မွာလဲ" ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကား၀ိုင္းက ေကာင္းလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြ စာမဖတ္တတ္တာကို အေျဖရွာ ၾကည့္ၾကတယ္။ ပထမအခ်က္က ဆရာေတြကိုယ္တိုင္ စာမဖတ္ဘူး။ စာဖတ္အားနည္းရတဲ့အထဲ မေျပလည္ တာကို အေၾကာင္းျပၿပီး က်ဴရွင္ေတြ ေခၚသင္တယ္။ က်ဴရွင္သင္တယ္ဆိုလို႔ အေထြအထူးတတ္ေအာင္ မဟုတ္ဘူး ေက်ာင္းသင္စာကို အိမ္ေခၚၿပီး ျပန္ေအာ္ခိုင္းတာ။ ပိုက္ဆံယူေကာင္းေအာင္ေပါ့။ ကေလးေတြ ေက်ာင္းလႊတ္ရင္အိမ္လာ။ တစ္နာရီ ႏွစ္နာရီေလာက္ စာေအာ္ၾက။ ဆရာမကေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ခ်က္ျပဳတ္ ေလွ်ာ္ဖြတ္မပ်က္ ဒီကေန စပ်က္ေတာ့တာပဲ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ေက်ာင္းေတြမွာ ကေလးေတြ စာဖတ္အားတက္ေစတဲ့ စာအုပ္၊ စာေပေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ စာၾကည့္တိုက္မရွိဘူး။ ရွိလည္း ဖြင့္မေပးဘူး။ ကေလးေတြဆိုတာ မ်က္စိထဲမွာ အ႐ုပ္မ်ားမ်ားနဲ႔ စာတြဲထား တာျမင္ရင္ စိတ္၀င္စားၾကတယ္။ လိုက္ဖတ္တယ္။ ကာတြန္းႀကိဳက္တယ္။ ကာတြန္းေတြ႔ရင္ လိုက္ဖတ္ တယ္။ ကာတြန္းစာအုပ္ ေက်ာင္းယူလာရင္ ဆရာကသိမ္းၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ကာတြန္းစာအုပ္ကို အတန္း ေရွ႕မွာ ထိုင္ဖတ္ေနတဲ့ အဆင့္ေလာက္ရွိတဲ့ ဆရာေတြနဲ႔ ပညာေခတ္ကို မထူေထာင္ႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေန႔စာဖတ္ေနတာ၊ စာေရးႏိုင္တာေတြဟာ သံုးတန္း ေလးတန္းေလာကတုန္းက ေက်ာင္း စာၾကည့္တိုက္ေၾကာင့္ပါ။ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ကို ၀င္ေၾကးတစ္မတ္ေပးရတယ္။ ကတ္ျပားထုတ္ေပး တယ္။ စာအုပ္ငွားလို႔ရတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ထိုင္ဖတ္လို႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပံုျပင္စာအုပ္ေတြကို ေက်ာင္းလႊတ္တိုင္း အလုအယက္သြားဖတ္ၾကတယ္။ အိမ္ကိုငွားရင္လည္း ပံုျပင္စာအုပ္ေတြပဲငွားတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ဘားမားစတားကာတြန္းစာေစာင္ေတြ ပံုထားတယ္။ ေမာင္ကမၻာကာတြန္းစာအုပ္ေတြရွိ တယ္။ ကာတြန္းေတြဖတ္ၾကတယ္။ သတင္းစာလည္း ထားေပးထားတယ္။ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းေတြ အပံုလိုက္ စားပြဲေပၚတင္ေပးထားတယ္။ မနက္ေစာေစာေက်ာင္းမတက္ခင္တစ္ခ်ိန္၊ ေန႔ခင္းထမင္းစားလႊတ္ခ်ိန္ တစ္ခ်ိန္စာၾကည့္တိုက္ထဲ ေျပးၿပီး စာအုပ္လုၾကတာအရသာတစ္မ်ဳိးလို ခုထိခံစားရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ဖြင့္ေပးတဲ့ ဆရာေတြကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္ႀကီးေက်ာင္းႀကီးတစ္ေက်ာင္းမွာ ပင္စင္မယူမီအထိ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဆီကို စာၾကည့္တိုက္ ဘယ္မွာလဲလို႔ သြားေမးရတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက "ခု စာသင္ခန္းဖြင့္ထားတဲ့ ခုႏွစ္တန္းေနရာ" လို႔ေျပာလိုက္လို႔ စာၾကည့္တိုက္ကို သြားၾကည့္တယ္။ စာအုပ္ ဘီ႐ိုႀကီးေတြ ခန္းလံုးျပည့္ ၁၀ လံုးေလာက္ရွိမယ္။ စာအုပ္ေတြလည္းအျပည့္။ ဒါေပမယ့္ ဖုန္ေတြတက္၊ ၀ါညစ္ေဆြးေျမ့ေနၾကၿပီ။ စာၾကည့္တိုက္ဘီ႐ိုကိုဖြင့္တဲ့ ေသာ့ေတာင္ရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာအတတ္သင္တန္း တက္တုန္းကလည္း မွတ္မိေသးတယ္။ ဆရာအတတ္သင္မွာ စာၾကည့္ တိုက္ရွိတယ္။ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ေတြမွာလို ဌာနတစ္ခုအေနနဲ႔ ထားေပးၿပီး၊ စာအုပ္ေတြငွားေပးတာ။ ကၽြန္ေတာ္ စာၾကည့္တိုက္ထဲေရာက္ေတာ့ မဖတ္ဖူးေသးတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ဘီ႐ိုအျပည့္သြားေတြ႔တယ္။ ႏိုင္ငံျခားကေန လွဴဒါန္းထားတဲ့ ပညာေရးဆိုင္ရာ စာအုပ္ေတြေပါ့။ စာၾကည့္တိုက္မွဴးထံကိုသြားၿပီး အဲဒီ ဘီ႐ို ဖြင့္ေပးဖို႔ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အထူးအဆန္းလိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး သူ႔စာၾကည့္တိုက္မွဴးတစ္သက္ အဲဒီ ဘီ႐ိုဖြင့္ ခိုင္းတဲ့ဆရာနဲ႔ တစ္ႀကိမ္မွ မႀကံဳဘူးေသးေၾကာင္း ၀န္ခံတယ္။ ကဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္က ဆရာေတြရဲ႕ အရည္အေသြးေတြကုိ အကဲျဖတ္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္။ စာမဖတ္တဲ့ဆရာေတြရဲ႕ လမ္းညႊန္သင္ျပမႈေအာက္မွာ စာမဖတ္တဲ့ကေလးေတြ ထြက္လာတာလည္း "Garbage in, garbage out" သေဘာျဖစ္ေနလို႔ အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာ့ပညာေရးေလာကကို creative ျဖစ္တယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဖတ္စာကိုပံုေသထား၊ ဖတ္စာပဲသင္၊ ဖတ္စာပဲေမး၊ ဖတ္စာထဲကအတိုင္း မဟုတ္ရင္ အမွတ္မေပးတဲ့ ပညာေရးစနစ္မွာ creative လည္း ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ဆရာေတြ ကိုယ္က ဘာမွလုပ္လို႔မရ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြမရွိေတာ့ ၾကာေလတုံးေလ၊ သံေခ်းတက္ေလနဲ႔ ေနာက္ဆံုး လႊင့္ပစ္လိုက္ရေတာ့မယ့္ အေနအထားအထားထိျဖစ္သြားေအာင္ စနစ္တက်မ်ား ဖ်က္ဆီးေနၾကတာလားလို႔ ေတာင္ သံသယပြားမိတယ္။ ဆရာေတြ သံုးမရေတာ့ တပည့္ေတြလည္း တုံးလာတယ္။ ပညာေရးမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမရွိ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ဒီမိုး ဒီေလ ဒီလူေတြနဲ႔ ဒီျပ႒ာန္းခ်က္စာအုပ္ေတြကိုပဲ ပံုေသစြဲကိုင္ထားတယ္။ အ႐ိုးစြဲေနတဲ့သူေတြက လည္း သူ႔ေခတ္ကစာ၊ သူ႔ေခတ္ကအထာေတြကိုပဲ ေကာင္းတယ္လို႔ထင္ၿပီး ေရွးေခတ္ေဟာင္း ေအာင့္ေမ့ ဖြယ္ေတြကိုပဲ ျပန္သင္ခိုင္းေနၾကတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေခတ္ အိုင္တီေခတ္မွာ ကြန္ပ်ဴတာမကိုင္ဘူးတဲ့ လူႀကီးေတြက ကြန္ပ်ဴတာကို အထင္မႀကီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ကြင္းေရွာင္လို႔ရသမွ် ကြင္းေရွာင္ၿပီး ပညာေရးအလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပညာေရး အလွမ္းေ၀းကုန္တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့လႊတ္ေတာ္အထိ ပညာေရးတြင္ အိုင္စီတီကို ထိေရာက္အက်ဳိးရွိစြာ အသံုးခ်ေရးဆိုၿပီး အဆိုတင္တာ ကို ေထာက္ခံေၾကာင္းပဲ ေျပာတယ္။ ဘယ္လိုအက်ဳိးရွိေအာင္သံုးမွာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္အဆင့္အထိ သံုးမွာလဲ၊ ဘယ္သူေတြနဲ႔ သံုးမွာလဲ၊ ဘာေတြကိုသံုးမွာလဲ တိတိပပ ထုတ္ေဖာ္တင္ျပေဆြးေႏြးတာ မေတြ႔ရဘူး။ လမ္းေဖာက္၊ တံတားေဆာက္၊ မီးရထားရပ္ဖို႔နဲ႔ ကားလမ္းေပၚလွည္းမတက္ေရးေလာက္ကို ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ ဆိုတာေတြကိုလည္း စိတ္ပ်က္မိတယ္။ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ႀကိမ္က်င္းပသြားတဲ့အထဲမွာ အိုင္စီတီနဲ႔ ႏိုင္ငံဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္၊ ပညာေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ ေအာင္ ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးသူေတြ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး။ ထင္ရွားတာက အိုင္စီတီအေၾကာင္း၊ အိုင္စီတီနဲ႔ ႏိုင္ငံျပဳေျပာင္းလဲရင္ တိုးတက္မႈျမန္ဆန္ေၾကာင္း သိသူေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာနည္းေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စာမဖတ္တာ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ပညာေရးဆိုင္ရာ စာအုပ္တစ္အုပ္ မၾကာ ေသးမီက ထုတ္တယ္။ ထုတ္ေ၀သူက အုပ္ေရ ၁၀၀၀ (တစ္ေထာင္) ထုတ္တယ္တဲ့။ စာေပေလာကမွာ အုပ္ေရ ၁၀၀၀ ဆိုတာ bestseller စာရင္း၀င္တဲ့။ ျမတ္စြာဘုရား! ကယ္ေတာ္မူပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူဦးေရ သန္း ၅၀ ေက်ာ္၊ ၆၀ နီးပါး။ စာအုပ္ထုတ္ရင္ ၁၀၀၀၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ၁၀၀၀၀ (တစ္ေသာင္း) ေလာက္႐ိုက္ရရင္ ထိပ္တန္းတဲ့။ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြလည္း သိန္းဂဏန္းပဲရွိတယ္။ အၾကည္ေတာ္ ဆိုတဲ့ ဟာသစာေရးဆရာရဲ႕စာအုပ္က တစ္ႀကိမ္႐ိုက္ရင္ ေသာင္းဂဏန္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ သာတယ္။ စာမတတ္၊ စာမဖတ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ဦးမယ္ ဆိုတာကေတာ့ နည္းနည္းေလးလြဲေနၿပီထင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာက - ကေလးေတြကို စာဖတ္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ေပးၾကပါ။ ျပန္ၾကားေရးဌာနက စာၾကည့္တိုက္ေတြ ေက်းရြာ ရပ္ကြက္အထိ လိုက္ဖြင့္ေပးေနတယ္ဆိုၿပီး လူႀကီးလာမွ စာလာဖတ္ျပတာမ်ဳိး မလုပ္ၾကပါနဲ႔၊ -စာဖတ္ခ်င္ေအာင္ အသင္းအဖြဲ႔ေလးေတြ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ဖြဲ႔စည္းခြင့္ေပးပါ။ အသင္းအဖြဲ႔ကို မေၾကာက္ပါနဲ႔။ ဒီမိုကေရစီ အဲဒီကစတာပါ။ ပါတီေတြ အဲဒီကေနစရတာပါ။ တူသူေတြေပါင္းစည္း ခြင့္ကို အစိုးရဆိုတာႀကီးနဲ႔ မလႊမ္းမိုးထားပါနဲ႔ - ေက်ာင္းေတြမွာ စာၾကည့္တိုက္ေတြျပန္ဖြင့္ပါ။ စာအုပ္ေတြကို update ျဖစ္ေအာင္ အၿမဲလုပ္ပါ။ စာၾကည့္တိုက္သံုးမွ စာေမးပြဲေျဖႏိုင္၊ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းရႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ဆရာေတြလည္း လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ျပန္ၿပီးေလ့က်င့္ပါ။ တပည့္ေတြလည္း က်င့္သံုးႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါ။ -ပညာေရးျဖင့္ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔ဆိုတာ ပညာေရးမွာ ေခတ္မီေအာင္အရင္လုပ္မွရပါလိမ့္မယ္။ အိုင္စီတီ ကို အလွ်ံပယ္သံုးႏိုင္ေရး ေက်ာင္းေတြမွာ စီစဥ္ေပးပါ။ ကြန္ပ်ဴတာကိုင္ခြင့္ရွိေအာင္၊ အင္တာနက္ သံုးတတ္ေအာင္ အခြင့္အေရးေတြေပးပါ။ မသံုးရင္ မျဖစ္ေလာက္ေအာင္ သင္႐ိုးနဲ႔ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ ကို ျပင္လိုက္ရင္ပိုေကာင္းပါတယ္။ -ျမန္မာ့ပညာေရးစနစ္ဟာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာျပန္သံုးေနတဲ့ ခ်ဥ္ဖတ္အိုးႀကီးနဲ႔တူေနပါတယ္။ ကေဇာ္ ေဖာက္ထားသလို ခ်ဥ္ေစာ္နံၿပီး အံခ်င္စရာေကာင္းေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အဲဒီခ်ဥ္ေရစိမ္အိုးထဲ မွာ ဆရာေတြရဲ႕ အေနအထားက ပိုဆိုးပါတယ္။ ေျမာင္းထဲေရာက္ေနတဲ့ ဆရာေတြရဲ႕ဘ၀ကို ျပန္ဆြဲတင္ေပးပါ။ -ပညာေရးစနစ္တစ္ခုလံုး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမလုပ္ဘဲ ပုဂၢလိကပညာေရးကို ခြင့္ျပဳလိုက္ရင္ ရရွိလာမယ့္အက်ဳိးဆက္ဟာ အစိုးရအတြက္ အေကာင္းေတြျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ပညာေရးကို ခ်ဳိးႏွိမ္ထားရာကေန၊ ရန္မျဖစ္တတ္တဲ့ကေလးနဲ႔ ရန္ျဖစ္တတ္တဲ့ စြာလန္က်ယ္ကေလးကို ရန္တိုက္ ေပးလိုက္ရင္ ဘာေတြျဖစ္လာမယ္ထင္ပါသလဲ။ တင္ညြန္႔ http://thettantcho.grou.ps/talks/6773524 ဒီေနရာမွ ကူးယူပါသည္။

မေန႔ညကေပါ့ .. အလုပ္ကျပန္လာၿပီး အိပ္ရာေစာေစာ၀င္ခဲ့တယ္ .. ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ … ညသန္းေခါင္ေလာက္က်ေတာ့ က်မ ျပန္ႏိုးလာပါတယ္ … ျပတင္းေပါက္တံခါးက ပြင့္ေနတယ္ … အျပင္က လေရာင္ေႀကာင့္ အေစာႀကီးရွိေသးတာပဲလို႔ ခန္႔မွန္းမိတယ္ … မေန႔က အလုပ္က ပင္ပန္းလာတာေႀကာင့္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ရမွာကို ခု အေစာႀကီး ႏိုးလာတယ္ … အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ နာရီပိုင္းေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္ … ဒါေပမယ့္ ႏုိးလာေတာ့ လူက လန္းလန္းဆန္းဆန္းႀကီး .. ထပ္အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားရဦးမယ္ … မဟုတ္ရင္ မနက္ျဖန္ အလုပ္မွာ ငိုက္ေနရလိမ့္မယ္ … ဘယ္ႏွနာရီလဲႀကည့္ဦးမွ …

ခုတင္ေဘးက ခံုေပၚက နာရီကို လွည့္ႀကည့္ဖုိ႔အလုပ္ …

ကိုယ္တေစာင္းလွည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာမွာ လူက လွည့္လုိ႔မရဘူး .. ႀကိဳးနဲ႔ အထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္ထားသလိုပဲ … ေသခ်ာပါၿပီ … သူမကို က်မ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ေတြ႔ရပါေတာ့မယ္ …

အဲဒီအမ်ိဳးသမီးပါပဲ … ဒီအိမ္ကိုေျပာင္းၿပီးကာစႏွစ္ေတြတုန္းက ၂ႀကိမ္ေလာက္ ေတြ႔ဖူးခဲ့ပါတယ္ … သူ႔ေႀကာင့္လဲ အရမ္းေႀကာက္လန္႔တုန္လွဳပ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္ … ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆို က်မကိုယ္က်မလဲ ရူးေနၿပီလို႔ေတာင္ ထင္မိခဲ့တယ္ …

ခုလဲ သူေနာက္တႀကိမ္ ျပန္လာျပန္ပါၿပီ ... ခုတင္ေျခရင္းဖက္မွာပါပဲ … ေျခသံေတြ တရွပ္ရွပ္ႀကားေနရတယ္ … အခန္းထဲမွာ ကိုယ္တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဖူးဆိုတဲ့ အသိက လႊမ္းမိုးေနတယ္ …

ေျခသံႀကားတဲ့ဖက္ကိုႀကည့္ေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာမို႔ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရဘူး … အရိပ္တခုလိုပါပဲ … တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဲဒီေျခသံက ခုတင္ေျခရင္းကေန ခုတင္ေဘးဖက္ေရာက္တာတယ္ …
ေႀကာက္စိတ္ေႀကာင့္ ထြက္ေျပးခ်င္ေပမယ့္ တကိုယ္လံုးက ေဆးတို႔ခံထားရသလို ေတာင့္တင္းေနတယ္ … လွဳပ္ရွားလို႔မရ …

ေႀကာက္လြန္းလို႔ မ်က္စိကို မွိတ္ထားမိတယ္ … ဒါေပမယ့္ အသိအာရံုက ခုတင္ေဘးက တစံုတေယာက္က အေပၚကမိုးၿပီးစိုက္ႀကည့္ေနသလိုမ်ိဳးကို ခံစားေနရတယ္ … ေႀကာက္စိတ္ေတြ လြန္ကဲေနပါၿပီ … မ်က္စိကိုေတာ့ မွိတ္ထားတုန္း …

မ်က္ႏွာေပၚ တစက္စက္နဲ႔ ေစးထန္းထန္း ေရစက္တခ်ိဳ႔က်လာတယ္ … မ်က္စိဖြင့္မိတယ္ …
အေပၚကေနမိုးၿပီး စိုက္ႀကည့္ေနတာပါ … ခုန ေရစက္ေတြက သူမ ပါးစပ္က က်လာတဲ့ ေသြးစက္ေတြ …

က်မကို စားမတတ္၀ါးမတတ္ ႀကည့္ေနတဲ့အႀကည့္ေတြက သူမ အရမ္းေဒါသထြက္ေနမွန္း သိသာေနပါတယ္ … အဲဒီေနာက္ေတာ့ ပိုဆိုးလာၿပိး လည္ပင္းညစ္ၿပီး က်မကိုအေသသတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာတယ္ … အသက္ရွဳေတြ မြန္းႀကပ္လာၿပီး … အဲဒီေနာက္ေတာ့ က်မ သတိလစ္သြားခဲ့ပါတယ္ …

------------------------------------------------

ပံုျပင္ကေတာ့ ဒါပါပဲ … ဖတ္လို႔ေကာင္းလားဗ် … သရဲပံုျပင္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး … sleep paralysis ရတဲ့ လူနာတေယာက္ရဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳကို ေဆးပညာ၀ဘ္ဆိုဒ္တခုကေန ဘာသာျပန္ေပးထားတာပါ …

အဲဒီလို အျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးေတြကို ကမာၻအရပ္ရပ္မွာ ဇာတ္လမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႔ျမင္တတ္ႀကပါတယ္ … ၿဂိဳလ္သားေတြက ဆြဲေခၚသြားတာတို႔ ဆံပင္ဖားလ်ားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ခုတင္ေျခရင္းမွာရပ္ၿပီး စိုက္ႀကည့္ေနတာတို႔ … ေတာေက်ာင္းက သရဲေမြးထားတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ေနရာေတြမွာ သရဲက အိပ္ေနတုန္း ခြစီးတာတို႔ … ေနရာေဒသကိုလိုက္ၿပီး ဇာတ္လမ္းကအမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ …

ဒါေပမယ့္ အဲဒီဇာတ္လမ္းေတြ အကုန္လံုးမွာ အေျခခံ တူညီတဲ့အခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္ … ဥပမာ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ လူက လန္းဆန္းေနတတ္ပါတယ္ (အိပ္ေရးမ၀တဲ့ပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္ဖူး.. အနဲဆံုး ႏိုးမွန္းသိေနတယ္ေပါ့ဗ်ာ)၊ မ်က္လံုးကလြဲၿပီး ေျခလက္ေတြ လွဳပ္ရွားလို႔မရဘူး .. စကားေျပာလို႔မရဘူး(ေလးေလးလံလံ အရာ၀တၱဳတခုခုက ဖိၿပီးခ်ဳပ္ထားသလို ခံစားရတယ္) … တခါတရံ အသက္ရွဳ မြမ္းက်ပ္လာတာမ်ဳိးေတြ ခံစားရတယ္ … ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္တတ္တယ္ (တစံုတေယာက္က စိုက္ႀကည့္ေနတာကို ျမင္ရတာမ်ိဳး) …

ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခဳိက္အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့သူဟာ အိပ္မက္မက္ခဲပါတယ္ … အိပ္တ၀က္ ႏိုးတ၀က္အခ်ိန္မွာ အိပ္မက္မက္တာ မ်ားပါတယ္ … sleep paralysis hallucination (အဲဒီလို မေကာင္းဆိုး၀ါး ျမင္မက္တာမ်ိဳးေတြ) ျဖစ္တာကေတာ့ အဲဒီ အိပ္တ၀က္ ႏိုးတ၀က္အခ်ိန္နဲ႔ ႏိုးထတဲ့ အခ်ိန္ႀကားမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ …

အဲဒါေႀကာင့္ အိပ္တ၀က္ႏိုးတ၀က္ အိပ္မက္ေတြ မက္တတ္တယ္ … တခ်ိန္တည္းမွာပဲ လူဟာ ႏိုးထေနတဲ့ အသိကို ခံစားရတတ္ပါတယ္ … အဲဒါေႀကာင့္လဲ အိပ္မက္ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္ဆိုၿပီး လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနသလိုမ်ိဳး ျမင္ေတြ႔ ခံစားရတာပါ …

အသိစိတ္က ႏိုးထေနေပမယ့္လဲ ဦးေႏွာက္ရဲ႔ ခႏာကိုယ္ကို လွဳပ္ရွားအလုပ္လုပ္ေစတဲ့ အပိုင္းေတြက အလုပ္မလုပ္ေသးတ့ဲအတြက္ လူက ႏိုးေနေပမယ့္ ခႏာကိုယ္က လွဳပ္ရွားမရတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ …

ထံုးစံအတိုင္း စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားတဲ့သူေတြမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ … အိပ္ခ်ိန္မမွန္ အိပ္ေရးမ၀တဲ့သူေတြမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ … အိပ္ရာအေျပာင္းလဲ ေရေျမေဒသ အေျပာင္းလဲမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ …

တရားထိုင္တာမ်ိဳး ပုတီးစိတ္တာမ်ိဳး စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ေပးတာမ်ိဳးေတြ လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္ … ေတာရဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ သရဲတက္စီးတာကို ပဌာန္းရြတ္လိုက္ေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျပန္ဆင္းသြားတယ္ဆိုတာမ်ိဳးကလဲ အဲဒီသေဘာေတြပါပဲ … ပဌာန္းကို အာရံုျပဳၿပီး စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္လုိက္တာပါ …

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္တေယာက္အေနနဲ႔ ၃၁ ဘံုမွာ က်င္လည္ရတဲ့ ဘ၀ေတြကို ယံုႀကည္ပါတယ္ ... သရဲဆိုတာကလဲ ေပတေလာကသား ၿပိတၱာေတြပါ ... ေအာက္ဘံုေတြက ဆင္းရဲငတ္ျပတ္လြန္းတဲ့ ဘ၀ေတြပါ ... သူတို႔ဘ၀ေတြမွာ ပူေလာင္စရာေတြအျပည့္နဲ႔ ရွိၿပီးသားကို အားအားယားယားနဲ႔ လူေတြကို လာေျခာက္လွန္႔တယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြက ေတြးႀကည့္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ ... ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ...

အမ်ားစုက ကိုယ့္ဆီက အကူညီေတာင္းခံခ်င္လုိ႔ လာႀကတာသာ ျဖစ္ပါတယ္ ... တခါတေလ သူတို႔ေနတဲ့ ဘံုဗိမာန္ေတြကို ကိုယ္ကသြားေႏွာင့္ယွက္လုိ႔ ျပန္တံု႔ျပန္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ... ဒါေပမယ့္ ေနရင္းထိုင္ရင္းေတာ့ ဘယ္သရဲကမွ လွ်ာႀကီးထုတ္ျပေနစရာအေႀကာင္းမရွိပါဘူး ...

မဂၤလသုတ္မွာ ဗာဟုသိစၥဥၥ သိပၸဥလို႔ ေဟာခဲ့ပါတယ္ ... ေခတ္ပညာ သိပၸံအတတ္ပညာေတြကို ေလ့လာၿပီး အမွားမွန္ ခြဲျခားေ၀ဖန္တတ္ဖို႔အတြက္ပါ ... ပြင့္လင္းတဲ့ အျမင္ရွိဖုိ႔ပါ ... အရိပ္လိုလို ျမင္လိုက္တုိင္း ေျခသံတရွပ္ရွပ္ ႀကားလိုက္တိုင္း သရဲသရဲထေအာ္ေနလို႔ကေတာ့ ေထရ၀ါဒါအမည္ခံတာဟာ လူရီစရာေကာင္းသြားပါလိမ့္မယ္ ...

ဓါတ္လံုး
www.datlone.com

I will NEVER EVER play guitar again after watching this kid playing ... :(

ဘိုးဘိုး မေန႔ကေလ ဘုိးဘိုးေၿပာတယ္မလား သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုးေတာ္ၾကီး ဆိုတာ သူ႔ကိုဘယ္သူက ခန္႔တာတုန္း ၊ တရား၀င္ခန္႔တာလား ဆြဲခန္႔လား ၊ အုိး တရား၀င္ခန္႔တာေပါ႕ကြယ္ ၊ သိုက္ခ်ဳပ္ဘုိး ေတာ္ၾကီးကို ၊ ကမၻာရဲ႔ ေၿမာက္ဘက္ၿခမ္းကို ေစာင္႔ေရွာက္ေတာ္မူတဲ႔ ၊ ကုေ၀ရ နတ္မင္းၾကီးက ခန္႔အပ္ထားတာ သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုးေတာ္ၾကီး ဆုိတာလဲ စတုမဟာဇရာဇ္ နတ္စာရင္း၀င္တဲ႔ နတ္ပါဘဲ ဘာလို႔ခန္႔အပ္ရသလဲ ဆုိရင္ ၊ မေန႔က ေၿပာခဲ႔တယ္ေလ ဘုရားတည္ၿပီးသြားရင္ ေက်ာင္းေတြ ေဆာက္ျပီးသြားရင္ ဘုရင္ေတြဟာ ေၿမအတြင္းမွာ အသုံးကံေၾကြးခ်တဲ႔အခါ ၊ ေထာင္ႏွစ္ၾကီးသမား ကို မင္းတုိ႔ ဒီဥစၥာေတြကို ေစာင္႔္႔ေရွာက္ၾက ၊ ဘုရားမၿပိဳမပ်က္ၿခင္း ေက်ာင္းမၿပိဳမပ်က္ၿခင္း ဘယ္ သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ တူးေဖာ္ယူငင္လို႔မရေစနဲ႕ ၊ တူးယူသြားတဲ႔ လူေတြလဲ ဘုရားေက်ာင္းကံ ေစတီပုထုိး မၿပဳၿပင္ဘဲ စားေသာက္သုံးယူခဲ႔ေသာ္ ၊ ကမၻာေၿမရဲ႕ သဲလုံးနဲ႔ အမွ်ငရဲမွာခံရပါေစလို႔ က်ိန္စာ တုိက္ခဲ႔ၿပီး ခုနက ႏွစ္ၾကီးသမားေတြကို သတ္ၿဖတ္ၿပီး အေစာင္႔ထားခဲ႔တယ္ ၊အဲဒီ အေစာင္႔ေတြဟာ အစိမ္းေသရေတာ႔ နတ္ၿပည္မေရာက္ႏုိင္ဘူးကြယ္ မင္းၿပစ္မင္းဒဏ္နဲ႔ မခ်ိမဆန္႔ ေသရတာၿဖစ္လို႔ ၊ သူတို႔ဟာ အစိမ္းသရဲ ၿပိတၱာၾကီးေတြ အဲလိုေတြၿဖစ္ၿပီး ဒီဥစၥာေတြကို ေစာင္႔ရတယ္ ဘုရင္က ေစာင္႔ဆုိလုိ႔သာ ေစာင္႔ရရွာတယ္ သူတုိ႔က ဘာအတြက္ ဘယ္အတြက္ ဆုိတာ မသိဘူး ဒါေၾကာင္႔ သရဲသဘက္ ၿပိတၱာ စတာေတြကို ႏုိင္နင္းတဲ႔ အထက္ေလာ္္ကီ ပညာဆရာၾကီးမ်ားက ထုိုိထုိသိုက္ေတြကို တူးယူတယ္ အဲလိုတူးယူုေတာ႔ ဘုရားေစတီေတြရဲ႕ ဘ႑ာေတြ ဆုံးရႈံးလုိ႔မို႔ ၊ စတုမဟာရာဇ္နတ္မင္းၾကီး ကုေ၀ရက ထုိထုိသိုက္ေတြကို စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ စာရင္းဇယား လုပ္တဲ႔ သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုးေတာ္ၾကီးတစ္ပါး ခန္႔အပ္လိုက္တယ္ ၊ ဒီေနရာမွာ ေၿမးကို က်ိန္စာ ဆိုတာေၿပာအုံးမယ္ သိဃၤာသူ႕ သမီးေက်ာက္စာတို႔ ၊ မိဖုရားဖြားေစာ ေက်ာက္စာတို႔ ၊ ပုဂံၿမင္းကပါ အရပ္က ၿမေစတီေက်ာက္စာ တုိ႔မွာေတာင္ “ငါရဲ႕ အလွဴကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ား ဘုရားဖူးခြင္႔ မၾကံဳရပါေစနဲ႕ ၊ ၿပဳၿပင္သူမ်ား သူတို႔နဲ႕ တူတူ အရိေမတၱယ် ၿမတ္စြာဘုရားကို ဖူးရပါေစ ” စသၿဖင္႔ ေရးသားၿပီး ေက်ာက္စာထုိးခဲ႔တယ္ ၊ အဲဒါက်ိန္စာဘဲကြယ္ ၊ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔ က်ိန္စာတုိက္ခဲ႔တာ ။


“ ဘုိးဘိုး ဒါဆိုက်ိန္ရင္ တကယ္ၿဖစ္သလား” ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ႔ ခုနက လူသတ္ၿပီး အေစာင္႔ထားခဲ႔တဲ႔ လူေတြကေရာ ဥစၥာေစာင္႔ၿဖစ္သလား ၊ အင္းက်ိန္ရင္ တကယ္ၿဖစ္တယ္လုိ႔ အယူရွိတာေပါ႔ ၊ တကယ္ၿဖစ္တယ္ ဘာလို႔လဲ ဆုိရင္ ေရွးတုန္းက လူၾကီးသူမေတြဟာ သီလ သမာဓိ ပညာ အားလုံးနဲ႔ ၿပည္႔စုံၾကတယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ေၿပာတဲ႔ ဟာၿဖစ္တာေပါ႔ ၊ ဘုရင္ေတြက ဒီေနရာမွာေန ဟိုေနရာမွာေနလို႔ အမိန္႔ခ်ခဲ႔ရင္ သရဲသဘက္ေတြက ဘုရင္႔အမိန္႔နာခံရတယ္ကြဲ႕ ၊ ဘုရင္ဆုိတာ ေရေၿမ႕သနင္းကြယ္ ေလာကသမၼဳတိရထားတဲ႔ ပုဂိၢဳလ္ ၊ တုိင္းၿပည္မွာ ဘုရင္ဟာ အာဏာ အၾကီးဆုံးဘဲ သူ႔တုိ႔ရဲ႕ အမိန္႔ကို ဘယ္သူမွ လြန္ဆန္လို႔ မရဘူး ၊ ငါေၿမးကို ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတ ေၿပာၿပရအုံးမယ္ ၊ ဘိုးဘိုး ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ တာ၀န္ထမ္းတုန္းက ဂ်ပန္စစ္ၿပန္ အဂၤလိပ္ စစ္ၿပန္ ေၿခက်ိဳးလက္ၿပတ္ေတြအတြက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ၿပန္လည္ထူ ေထာင္ေရးလုပ္ဖို႔ တာ၀န္ေပးလို႔ ၿပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး လုပ္ရတယ္ ၊ အဲဒီမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းထဲက ေၿမပို ေၿမလွ်ံေတြကို ရွင္းရတယ္ ၊ အခုက်ိဳကၠဆံကြင္းနား၀န္းက်င္က လူၾကီးလက္ ေလးဖက္ေလာက္ရွိတဲ႔ ကုကၠိဳလ္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ဟာ လွဲဖို႔အေၾကာင္းၿဖစ္လာတယ္ ၊ ႏွစ္ပရိေစၦဒေတြ ၾကာၿပီမုိ႔လား ၊ အပင္ၾကီးေတာ႔ အေစာင္႔အေရွာက္ ေတြရွိမွာေပါ႔ ၊ အဘိုးက သစ္ပင္ကို လွဲၿပီး လမ္းေဖာက္ဖို႔ ၊ ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြကို တာ၀န္ေပးလုိက္ေတာ႔ ၊ သစ္ပင္က လွဲလို႕မရဘူး ကိုင္းၾကီးေတြ ကၾကီးေတာ႔ ပင္စည္ကေန လႊနဲ႔တုိက္ခ်လို႔မၿဖစ္ဘူး ၊ အပင္ေပၚတက္ၿပီး ကိုင္းေတြ ကို အရင္လႊနဲ႔ တိုက္တုိက္ခ်ရတယ္ ၊ အဲဒီမွာ လူေတြက အပင္ေပၚ တက္သြား ၿပီးရင္ လႊတို႔ ဓားတုိ႔ ကို ေအာက္ကေန ၾကိဳးနဲ႔ လွမ္းယူ ၊ သိပ္မၾကာဘူး “အုန္း”ဆို ကန္ခ်လိုက္တယ္ ၊ ေရွးတုန္းက လူေတြက လူေပလူရႊတ္ေတြ သိပ္ေၾကာက္တဲ႔ လူေတြလဲမဟုတ္ဘူး ကန္ခ်လဲ တက္တာဘဲ ၊ ညေန ေရာက္တဲ႔ အထိ အပင္ေပၚတက္လို႔မရတာနဲ႕ ၊ တာ၀န္ရွိသူေတြက အဘိုးကို လာေၿပာ ၾကတယ္ ၊ ဒီလိုဒီလို ၿဖစ္တယ္ေပါ႔ ၊ ဒါနဲ႔ အဘိုးကလိုက္သြားၿပီး အေစာင္႔ေတြ ဘာေတြရွိရင္လဲ ဖယ္ရွားဖုိ႔ ေၿပာေတာ႔ လူတစ္ေယာက္ကို အပင္ေစာင္႔တဲ႔ အေကာင္က ပူးကပ္ၿပီး ၀င္ေၿပာတယ္ ၊ “သတိေပး ေနတာကို မရဘူးလား အေသဆုိးနဲ႔ ေသကုန္မယ္ တက္ရဲတက္လာ ၾကည္႔ခုတ္ ရဲခုတ္ၾကည္႔” လို႕ေၿပာဆုိၿပီး ထြက္သြားတယ္ကြယ္ အဲဒါနဲ႔ ဘုိးဘိုးက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းဆီကို သြားၿပီး အမိန္႔ၿပန္တမ္းတစ္ရြက္ ေတာင္းတယ္ ၊ ဒီစာထဲမွာ “ဤအပင္ကို ႏုိင္ငံေတာ္၏ စီမံကိန္း တစ္ရပ္ရပ္ေၾကာင္႔ မၾကာခင္ခုတ္လွဲၿပစ္မည္ ၊ ဆုိင္ရာ အေစာင္႔အေရွာက္မ်ား ၊ သင္႔ေတာ္ရာေနၾက အမိန္႔ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း”ဆိုၿပီး စာထုတ္ၿပီး သစ္ပင္ေအာက္ သြားဖတ္ ရတယ္ ၊အဲဒီမွာ အေစာင္႔ၿဖစ္သူက လူကိုပူးၿပီး ေၿပာင္းေပးပါ႔မယ္ ေနရာရွာေပးပါ ဆုိလို႔ ငါတုိ႔က မရွာတတ္ဘူး မင္းဘာသာ ရွာဆိုေတာ႔ ၊ အခုက်ိဳကၠဆံ ဘုရား၀န္းထဲက စစ္ပင္လုိ႔ေခၚတဲ႔ အပင္ၾကီးတစ္ပင္မွာ အေစာင္႔မရွိဘူးလို႔ေၿပာတာနဲ႕ အဲဒီအပင္ကို ဘုရားေစာင္႔ နတ္ေတြဆီကေန ေတာင္းေပးလိုက္ရဖူး တယ္ကြယ္ ။


ဒါဆို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သရဲကေၾကာက္တာေပါ႔ ၊ မဟုတ္ဘူး အဲဒီအခ်ိန္ခါက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ တုိင္းၿပည္မွာ အၾကီးအကဲ ၿဖစ္ေနလို႔ သူတို႔ကေၾကာက္တာ ေလာကသမၼဳတိမင္းဆိုတာ အဲဒါကို ေၿပာတာ ၾသဇာအာဏာ ရွိၾကတယ္ ၊ ေစာေစာက ေၿမၾကီးထဲ ရတနာေတြ ထားခဲ႔ၿပီး ဒီေနရာမွာ ေစာင္႔ေရွာက္ရစ္ၾကလို႔ အမိန္႔ထုတ္ထားခဲ႔ရင္ အဲဒီအသတ္ခံရတဲ႔ လူေတြဟာ အဲဒီေနရာကေန တၿခား ဘယ္မွသြားလာခြင္႔ မရွိေတာ႔ဘူး အဲဒီဥစၥာေတြကို မကြ်တ္မလြတ္ဘ၀ေတြနဲ႔ ေစာင္႔ ေရွာက္ ေနရတယ္ ၊ အဲဒီအေစာင္႔ေတြက သရဲသဘက္ၾကီးေတြ ၿဖစ္ေနေတာ႔ သူတုိ႔ကိုႏုိင္တဲ႔ အထက္ဆရာေတြ ေအာက္လမ္းဆရာေတြက သူတုိ႔ကို မလႈပ္္ႏုိင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ၊ ရတနာေတြယူ ၾကတယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ သာသနာေစာင္႔နတ္မင္းေတြက ဒီသရဲေတြရဲ႕ အထက္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ဖို့ တန္ခိုး အနည္းငယ္ရွိတဲ႔ နတ္ၿပိတၱာေတြလႊြတ္ၿပီး အဲဒီအသိုက္ေတြမွာ အၾကီးအကဲခန္႔အပ္ၾကတယ္ ၊ ခုနက သရဲသဘက္ေတြကေတာ႔ အေစာင္႔အေရွာက္္ၿဖစ္ကုန္တယ္ ၊ နတ္မင္းေတြ ခန္႔အပ္တဲ႔ နတ္ၿပိတၱာ ေတြက သိုက္နန္းရွင္ ဆိုတဲ႔နာမည္နဲ႔ သိုက္ရဲ႕ အရွင္သခင္ၿဖစ္သြားတယ္ ။ မူလက ေစာင္႔ေရွာက္္ေနတဲ႔ မကြ်တ္မလြတ္ေတြကေတာ႔ သိုက္ရဲ႕ အေစာင္႔အေရွာက္ေတြဘဲ ဆက္ၿဖစ္တယ္ကြယ္။သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုးေတာ္ၾကီးဆုိတာက နတ္မင္းေတြခန္႔အပ္တဲ႔ သိုက္နန္းရွင္ေတြရဲ႕ အထက္မွာ စာရင္းဇယား ၿပဳစုၿပီး ဒီသိုက္ ဒီ္သိုက္ေတြဟာ သာနာေတာ္ပိုင္ ဥစၥာေတြၿဖစ္တယ္ ဆိုၿပီး မွတ္သားထားတယ္။၊ ေနာက္ၿပီး မၾကာခဏ လူေ၀းရာကို ေရႊ႕ၿပစ္တယ္ ၊ ဒါဟာ သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုးေတာ္ၾကီး လုပ္တဲ႔အလုပ္ဘဲ ။


ဘုိးဘုိးသိုက္တူးဖူးတယ္ေနာ္ ဟုတ္ပ ၊ သိုက္တစ္ခု တူးမယ္ဆိုရင္ ေၿမပုံလိုတယ္မဟုတ္ဘူးလား ၊ ေၿမပုံမဟုတ္ဘူးကြယ္ သိုက္စာပါ ၊ အင္း အဲဒီသိုက္စာကို ဘုိးဘိုးတုိ႔က ဘယ္ကရတုန္း ၊ အင္း ဒါက ဘိုးဘိုးတုိ႔နဲ႕ မဆုိင္ဘူးကြယ္ ၊ ဘုိးဘိုးတုိ႔က ေနာက္လုိက္ ဘုိးဘိုးရဲ႕ ဆရာသမားေတြ ရွိတယ္ သူတုိ႔ကဆီမွာ ရွိတာေပါ႔ ၊ သူတုိ႔က ဘယ္ကရတုန္း အင္းသိုက္စာ ဆိုတာက တခ်ဳိ႕က ၿပိဳပ်က္သြားတဲ႔ ဘုရားေစတီေတြထဲက ရတယ္ကြယ္ ၊ တခ်ိဳ႕ဟာေတြကေတာ႔ သိုက္တူးရင္း သိုက္ထဲက ရတနာေတြအၿပင္ သိုက္စာတစ္ခုပါ တစ္ပါတည္းရခဲ႔တယ္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ စကားေဟာင္းနဲ႔ သိရတယ္ ၊ ဘိုးဘိုးရဲ႕ဆရာသမားၾကီးဟာ ၊ ဦးသိဒၶိဗလတဲ႔ ရခိုင္လူမ်ိဳးၾကီး ၊ သူ႔ရဲ႕ အဆက္အႏြယ္ေတြက ရခုိင္ဘုရင္ မင္းဆက္ေတြက ဆင္းသက္လာတာ ၊ စာေပဆိုတာ အင္မတန္ႏွံ႔စပ္တယ္ ၊ သူ႔မွာ သိုက္စာေတြကေတာ႔ ပုံလို႔ ၊ သူကရွိတယ္ဆိုတဲ႔ ေနရာကို ဘုိးဘိုးတို႔က သူေနာက္လိုက္ၿပီး သူခိုင္းတာလုပ္ရတာဘဲ ၊ တခ်ိဳ႕သိုက္စာေတြက ဘယ္ေလာက္တိက်သလဲဆိုရင္ ဘယ္ၿမိဳ႔ ဘယ္ရြာ ဘယ္ဘုရား အဲလိုလိပ္စာမွာ အတိအက်ပါတယ္ ၊ အဲေနရာေတြကို ဆရာၾကီးေရာက္ေတာင္ မေရာက္ဖူးဘူး တပည္႔ေတြကို ေငြေပးၿပီးလႊတ္ၾကည္႔ခိုင္းတယ္ ၊ သူေၿပာတဲ႔ ေနရာမွာ သူေၿပာတဲ႔ အမွတ္အသားေတြရွိတယ္ က်ိန္းေသၿပီ ဆုိမွ သူကပါလိုက္လာၿပီး သိုက္တူးဖုိ႔လုပ္ၾကတယ္ ။


ဘိုးဘိုးသိုက္စာ ဆုိတာ ဘယ္တုန္းကစေပၚတာတုန္း ပုဂံေခတ္က ေပၚတာလား ၊ ဘယ္ကသာ ေၿမးရယ္ ၊ မဟုတ္ပါဘူး အင္း၀ေခတ္ေလာက္မွာ ေပၚတယ္လို႔ထင္ပါတယ္ ၊ ဘုိးဘိုးတို႔ ဆရာသမား ေတြေၿပာတာကေတာ႔ “သိုက္စာအစ နတ္စက္ေရာင္ကလို႔” ဆုိတယ္ကြယ္ ၊ နတ္စက္ေရာင္ ဆိုတာ လူနာမည္မဟုတ္ဘူးကြယ္ ၊ ဘုန္းၾကီးနာမည္ ေလာကီပညာေတြကို အထိဋ္အထိပ္ ေရာက္ေအာင္တတ္ေတာ္မူတဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးကြဲ႕ ၊ အင္း၀မင္းဆက္ဆိုတာ သကၠရာဇ္ ရ၂၆ ခုႏွစ္ကေန သတုိးမင္းဖ်ားကေန စတင္တည္ေထာင္လာလိုက္တာ ၊ သကၠရာဇ္ ၁၀၉၅ ဟံသာ၀တီပါမင္းလို႔ ေခၚတဲ႔ မဟာဓမၼရာဇာဓိပတိမင္းထိ မင္းဆက္ေပါင္း ၂၀ဆက္ရွိတယ္ နတ္စက္ေရာင္ ဆရာေတာ္ဟာ မာန္ေအာင္ၿမင္ဘုရားဒါယကာ လို႔နာမည္ၾကီးေတာ္မူတဲ႔ မင္းဆက္ ၂၀ဘုရင္ရဲ႕ အဘိုးေတာ္တဲ႔ စေနမင္းလက္ထက္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ႔တာ ထူးေတာ႔ထူးဆန္းတယ္ကြယ္ ဘုရင္က ဘုရားထိီးတင္မဲ႔ ေန႔မွာ ဒီဆရာေတာ္ၾကြလာၿပီး ဇာတာတြက္ၾကည္႔ေတာ႔ မနက္ၿဖန္ တင္မဲ႔ ထီၤးေတာ္ကို ဒီဘုရင္အသက္က မမီွရွာေတာ႔ဘူး ဒီည သန္းေခါင္အခ်ိန္မွာ ဘုရင္နတ္ရြာစံမယ္လို႔ အေဟာထုတ္လိုက္တယ္ ၊ ဘုရင္က မေသရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလုိ႔ နတ္စက္ေရာင္ ဆရာေတာ္ ကိုေလွ်ာက္ေတာ႔ လက္ရယ္ေျခေထာက္ရယ္ကို ၿဖတ္ပါ ၊ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို ဓားခြ်န္နဲ႔ ထိုးပါ လို႔ အေလာင္းအစားထပ္ၾကတယ္ ၊ ည၁၂နာရီမွာ ဘုရင္ဟာ အဖ်ား၀င္ၿပီး နတ္ရြာစံရွာတယ္ ၊ ဒါကိစၥေတြကို အစအဆုံးသိေတာ္မူတဲ႔ ၁၉ဆက္ေၿမာက္ဘုရင္ တနဂၤေႏြမင္းဟာ နတ္စက္ေရာင္ ဆရာေတာ္ကို ဘုရင္ကိုးကြယ္ခံ ဆရာေတာ္အၿဖစ္ ေၿမွာက္စားလုိက္တယ္။


အဲဒီကာလမွာ ဟိႏၵဴ၀ါဒီ ကသည္းေတြ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္တာရယ္ ၊ ေအာက္ၿပည္တစ္လႊားက မြန္ေတြထၾကြတာရယ္ ၊ အယုဒၶယဘက္က ပုန္ကန္တာရယ္ေတြေၾကာင္႔ မင္းဆရာ နတ္စက္ ေရာင္ဟာ စစ္တုိက္ဖုိ႔ ၿပင္ဆင္ေနရတဲ႔ တနဂၤေႏြမင္းအတြက္ ေစတီပုထုိး ဘုရား ေက်ာင္းကန္ေတြ အတြက္ သိုက္စာ ေရးသားခဲ႔ တယ္ ၊ ေနာက္ၿပီး နတ္စက္ေရာင္ ဆရာေတာ္ဟာ ဟံသာ၀တီထီးနန္းကို မြန္ေတြသိမ္းပိုက္မွာကို ၾကိဳတင္သိရွိတဲ႔အတြက္၊ ဘုရင္မင္းတရားၾကီးရဲ႕ လက္စ မၿပတ္ေသးတဲ႔ ေကာင္းမႈေတာ္ေတြ အတြက္ ေၿမတြင္းမွာ ရတနာေတြ ထားခဲ႔ၿပီး ၊ သိုက္စာ ေရးသားေတာ္မူခဲ႔တယ္ ၊ ေနာက္သိုက္စာ တစ္မ်ိဳးရွိေသးတယ္ အဲဒါကလဲ နတ္စက္ေရာင္ ဆရာေတာ္ဘဲေရးခဲ႔တာ သူကေတာ႔ နန္းဆက္သိုက္စာလုိ႔ နာမည္ၾကီးတယ္ ၊ “သစၥာအက်င္႔မွန္ ကုသိလ သစၥံတမန္ အေစာင္႔ထား မုဆိုး တစ္က်ိပ္ငါး”ဘုိးဘိုး အဲဒါက ဘာၾကီးတုန္း အဲဒါက ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ေတြ႔ရဲ႕ ေန႔နံေတြေလကြယ္ ၊ သ ဆုိတာ ေသာၾကာ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ကို တည္မဲ႔ အေလာင္းမင္းတရားၾကီး ဦးေအာင္ေဇယ်ဟာ ေသာၾကာသားကြယ္ ၊ စၥာ ဆိုတာအဂၤါကြယ္ သူ႔ေနာက္ နန္းတက္တဲ႔ ေနာင္ေတာ္ၾကီးမင္း ကအဂၤါသားကြယ္ နာမည္က (ေမာင္ေလာက္တဲ႔ ) “အ”ဆိုတာ ကေတာ႔ တနဂၤေႏြကြယ္ ၊ ေနာင္ေတာ္ၾကီးမင္းရဲ႕ ေနာက္မွာ နန္းတက္မဲ႔ ဘုရင္က ေၿမဒူးမင္းတဲ႔ နာမည္က ေမာင္ရြ တဲ႔ တနဂၤေႏြသားပါကြယ္ ၊ နာမည္နဲ႔ ေန႔နံမအပ္တာပါ ၊ က်င္႔ ဆိုတာက တနလာၤပါကြယ္ ၊ ငစဥ္႔ကူးမင္းရဲ႕ ေန႔နံေပါ႔ သူ႕ငယ္နာမည္က ေမာင္ရဲလွကြယ္ ၊ မွန္ ဆုိတာက ၾကာသပေတးကြယ္ အဲဒီမင္းေနာက္ နန္းတက္္တဲ႔ ေဖာင္းကားစားမင္း လုိ႔နာမည္ၾကီးတဲ႔မင္း ေပါ႔။ နာမည္က ေမာင္ေမာင္တဲ႔ကြယ္ ၊ ကု ဆိုတာတနလာၤေပါ႔ ဗဒုံမင္းလဲ ေခၚတယ္ ဘုိးေတာ္ဘုရား လဲေခၚတယ္ ဘုရင္ရဲ႕နာမည္ ငယ္နာမည္ ေမာင္၀ိုင္း တန လာၤသားပါကြယ္ ၊ သိ ဆိုတာ ေသာၾကာကြယ္ ဘၾကီးေတာ္မင္း သို႔မဟုတ္ ဖန္နန္း ရွင္ေခၚတဲ႔မင္းေပါ႔ သူက ေသာၾကာသား ငယ္နာမည္က ေမာင္စိန္တဲ႔ကြယ္ ၊ ဘိုးဘိုးဟာက နာမည္ေတြနဲ႔ေန႔နံေတြနဲ႔ ကိုက္လဲမကိုက္ဘူး။ ကိုက္ရင္ ဘုရင္ဘယ္ၿဖစ္ေတာ႔မလဲကြယ္ ၊ သိုက္ စာက သကၠရာဇ္ ၁၀၉၅ ခုႏွစ္ အင္း၀ေခတ္ မဟာဓမၼရာဇာဓိပတိမင္း လက္ထက္မွာ ေရးခဲ႔တာတာကြယ္ ၊ ဘုန္းေဘာင္မင္းဆက္ကို စတည္ေထာင္တာ “ဥၾသတြန္မည္” ကုန္းေဘာင္ တည္ ဆိုတဲ႔ တေဘာင္အရ ၁၁၀၅ခုႏွစ္မွာ ဒါက မွားတယ္ကြယ္ ၊ ကုန္းေဘာင္တည္ေထာင္တာ သကၠရာဇ္ ၁၁၀၄ခု ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကုန္းေဘာင္ကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ႔တဲ႔ အေလာင္းမင္း တရားၾကီး ဦးေအာင္ေဇယ် တည္ခဲ႔တဲ႔ ေရႊခ်က္သို ေစတီေက်ာက္စာမွာ သကၠရာဇ္ ၁၁၀၄ခုမွာ ရတနာသိဃၤၿမိဳ႔ကို တည္ေတာ္မူ၍ ၁၁၁၄မွာ နန္းတက္ေတာ္မူေသာ အေလာင္းမင္းတရားၾကီး ေကာင္းမႈေတာ္လုိ႔ ေက်ာက္စာထုိးထားတယ္ကြယ္ ၊ ခုနက စကားျပတ္သြားအုံးမယ္ ၿပန္ေၿပာအုံး ဘုိးဘိုးကလဲ ဘာလုိ႔ဘုရင္ေတြက နာမည္နဲ႔ ေန႔နံမကိုက္တာတုန္း လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္က ေရးခဲ႔တဲ႔ သိုက္စာက တိတိက်က်မွန္ ေနေတာ႔ ဘုရင္ေတြက သားေမြးတာနဲ႔ နာမည္တစ္ၿခား ေန႔တစ္ၿခားမွည္႔လိုက္တယ္ ၊ ေတာ္ၾကာ မင္းေလာင္းဆုိၿပီး ငယ္စဥ္ကတည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ၿပစ္မွာ ဆုိးလို႔ကြယ္ ၊ ဘၾကီးေတာ္မင္းၿပီးေတာ႔ သိုက္စာမွာ လ အကၡရာဟာ ဗုဒၶဟူးလို႔ ဆိုလုိတယ္ ၊ သာယာ၀တီမင္းကို ဆုိလိုတာကြယ္ သာယာ၀တီမင္းသားက ဗုဒၶဟူးသားကြယ္ ငယ္နာမည္က ေမာင္ခင္တဲ႔ ၊ သစၥံက သ အကၡရာက ေသာၾကာ ကိုညႊြန္းတာကြယ္ ၊ သာယာ၀တီမင္းေနာက္ နန္းတက္မဲ႔ ပုဂံမင္းကြယ္ ေသာၾကာသား နာမည္က ေမာင္ေထာင္တဲ႔ ၊ စၥံ ဆိုတာက အဂၤါကိုဆိုလိုတယ္ ပုဂံမင္းေနာက္ နန္းတက္ခဲ႔တဲ႔ မင္းတုန္း မင္းတရားၾကီးဟာ အဂၤါသားေပါ႔ ၊ နာမည္က ေမာင္လြင္တဲ႔ ၊ တ အကၡရာကေတာ႔ စေနနံ ကိုဆုိလို တာပါ ၊ မင္းတုန္းမင္းၾကီးေနာက္ နန္းတက္မဲ႔ သီေပါဘုရင္ေလးဟာ စေနသားေပါ႔ကြယ္ ငယ္နာမည္ ေမာင္ေရစက္တဲ႔ ၊ ဒါေၾကာင္႔ဘုရင္ေတြရဲ႕ နန္းဆက္နဲ႔ နန္းသက္ ကိုသိရေအာင္ ၊“သားျမတ္ အစစ္ သံုးႏွစ္စစ္ကိုင္း၊ဆင္ျဖဴတိုင္းမွာ ဆယ့္သံုးႏွစ္သာ၊သားသည္ေျခာက္ႏွစ္ စဥ့္ကူးျဖစ္၍၊ ရက္ သစ္ခြန္ကား ေဖာင္းကားစား၊ ဘိုးေတာ္ သံုးခြန္ ၊မွန္ရွင္ဆယ့္ရွစ္ ၊ ကိုးႏွစ္ သာယာ၀တီ ၊ပုဂံသည္ ေျခာက္၊ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ တုန္း(မင္းတုန္း) ၊နန္းဆံုးခြန္ႏွစ္ သီေပါျဖစ္၏” လို႔ ေရွးပညာရွိမ်ား နန္းဆက္နဲ႔ နန္းသက္ကို ဒီလိုေရးထားခဲ႔ၾကတယ္ ။


ဒီသိုက္စာ အရဆိုရင္ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္က ၁၅ဆက္ေပါ႔ ေအးေပါ႔ကြဲ႕၊ ဟင္ ၁၁ဆက္တည္းပါ ဘုိးဘိုးကလဲ သားတုိ႔ စာထဲမွာ ပါတယ္ေလ ဘိုးဘိုးေၿပာတာလဲ ၁၁ပါးဘဲဟာၾကီး သိုက္စာမွားတာ မလား ဘယ္ကသာကြယ္ သိုက္စာဟာ အစစ္အမွန္ဆို မွားရိုးမရွိဘူးကြဲ႕ ဘိုးဘိုးကိုယ္ေတြ႔ ေတြမ်ားေပါ႔ ၊ ဒါဆိုက်န္တဲ႔ ေလးပါးဘယ္မွာတုန္း အင္း သီေပါမင္းအထိ ၁၁ခုေနာ္ ၊ မာန္ အေစာင္႔ ထား ဆိုတာ က်န္ေနတယ္မို႔လား အဲဒီထဲက မာန္ဟာ ၾကာသပေတးကို ကိုယ္စားၿပဳတယ္ကြယ္ အဂၤလိပ္ေခတ္မွာ ဘုရင္ခံၿဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ေဒါက္တာဘေမာ္ဟာ ၾကာသပေတးသား ၊ အဆိုတာ တနဂၤေႏြသားဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကိုဆိုလိုဟန္ရွိတယ္ ၊ ေစာင္႔ ဆုိတာကေတာ႔ အဂၤါသား သမၼတၾကီး စ၀္ေရႊသိုက္တဲ႔ ၊ ထားဆိုတာက စေနသားၾကီး သမၼတၾကီးမဟာသေရစည္သူ ေစာဘဦး ကိုဆိုလုိတာ၊ ဘိုးဘိုး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ထိန္လင္းေလ စေနသားမဟုတ္လား မဟုတ္ပါ ဘူးကြယ္ ၊ စေနေန႔ညမွာ ေမြးတာပါ ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဇာတာကို မႏၱေလးက ဖလိတစိႏၱာ ဆရာၾကီး ဦးဘိုေထြး စစ္ေပးထားတာ ရွိပါတယ္ ၊ ၁၉၁၅ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီ၁၃ရက္ ၿမန္မာသကၠရာဇ္၁၂ရ၆ တေပါင္းလဆန္း ၁ရက္ စေနေန႔ညမွာ ေမြးတာပါ ဒါေၾကာင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ တနဂၤေႏြသားပါကြယ္ ၊ ဘုိးဘုိးဆရာက လြတ္လပ္ေရး မရခင္ ၂ႏွစ္အလုိမွာ ဆုံးတယ္ ၊ သူကမေသခင္ စကား စပ္မွိရာကေန ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ တုိင္းၿပည္မအုပ္ခ်ဳပ္ရဘူး ေနာင္ တုိင္းၿပည္အုပ္ခ်ဳပ္မဲ႔ လူဟာ အဂၤါသားလုိ႔ ေၿပာသြားတယ္ကြယ္ ၊ လြတ္လပ္ေရး ရေတာ႔ ၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပ႒မဦးဆုံး သမၼတ ၾကီးဟာ စ၀္ေရႊသိုက္ၿဖစ္လာတယ္ ၊ သူကဘုရင္လဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေအာ္ခက္ကုန္ၿပီကြယ္ ၊ တိုင္းၿပည္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ လူဆိုတာက မင္းပါဘဲကြယ္ ၊ ေလာကသမၼဳတိ မင္းေပါ႔ ဟိုလိုအေဆာင္ေယာင္ေတြနဲ႔ မင္းေတာ႔မဟုတ္ဘူး ၊ ငါ႔ေၿမးမၿမင္ဖူးလို႔ အရင္ကသမၼတၾကီးေတြ ၾကြလာရင္ သူ႔ေနာက္မွာ စည္ေတာ္ရႊမ္းတဲ႔ လူတို႔ ၊ ေထြးခံ သယ္တဲ႔လူတို႔ ပါတယ္ ၊ ၿမန္မာႏုိင္ငံတက္လာတဲ႔ သမၼတ အဆက္ဆက္ဟာ သိမ္ၿဖဴ ဆရာေတာ္ၾကီးကိုကိုးကြယ္တယ္ ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာကေန ကူးေၿပာင္းလာတဲ႔ သမၼတၾကီး မန္း၀င္းေမာင္ေတာင္ သိမ္ၿဖဴဆရာေတာ္ၾကီးကို ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္တယ္ ၊ ဒါဆို သမၼတၾကီး မန္း ၀င္းေမာင္က သိုက္စာထဲမပါဘူးေပါ႔ ေအးေပါ႔ကြယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔သူ႔လက္ထက္မွာ တုိင္းၿပည္က ေမာက္ကမ ၿဖစ္ကုန္တာေပါ႔ ၊ ဒါေၾကာင္႔ သိုက္စာမွန္ရင္ မွားရိုးမရွိလို႔ ဆုိတာေပါ႔ကြယ္ ၊ အဲဒီသိုက္စာကို ေရးခဲ႔တဲ႔ ေခတ္တုန္းက လမုိင္း၀န္ဆိုတာ မရွိဘူးကြယ္ ၊ လမုိင္း၀န္ဆိုတာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ၾကမွ ခန္႔အပ္ၾကတာ ၊ မဟာဓမၼ ရာဇာဓိ ပတိမင္း လက္ထက္မွာ အင္း၀ပ်က္သမုိ႔ တည္ထားခဲ႔တဲ႔ ေစတီပုထိုး ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြ အတြက္ နတ္စက္ေရာင္ ဆရာေတာ္က သိုက္စာမ်ားစီမံခဲ႔တယ္ ၊ ေနာင္လူေတြဟာ နတ္စက္ေရာင္ ဆရာေတာ္ေရးခဲ႔တဲ႔ သိုက္စာမုိ႔ နတ္စက္ေရာင္သိုက္စာ လို႔ေခၚၾကတယ္ ။


သိုက္စာဆိုတာ အဲဒီက စခဲ႔တာလို႔ စာေဟာင္းေတြ မွတ္သားထားဖူးတာဘဲကြယ္ ၊ သိုက္တူး ေတာ႔ဘယ္လိုတူးတုန္း ၊ ေဂၚၿပားနဲ႔ထုိးတာလား ဘယ္ကသာကြယ္ အဲလိုမဟုတ္ရပါဘူး ၊ သိုက္တံ ါးကို သိုက္ေစာင္႔ေတြကဘဲ ဖြင္႔လို႕ရတယ္ကြယ္ ၊ သိုက္မတူးခင္ သိုက္ရွိတဲ႔ေနရာကို သိုက္စာ အရသြားၾကည္႔ရတယ္ ၊ သိုက္စာမွာေရးထားတယ္ကြယ္ သိုက္စာမွာ “ေဒးဒရဲေတာင္ ေခြးတက္ ေဟာင္ ေညာင္ပင္ေၿခရင္း ေရြႊကိုးတင္း ” အဲလိုေလး ေရးထားတာ ဒါဆိုေဒးဒရဲ ဆိုတာ ၿမိဳ႕လား ရြာလား ၊ သိဖုိ႔လိုတယ္ ၊ အခုေၿပာမဲ႔ ေဒးဒရဲ ဆိုတာ ဧရာ၀တီတုိင္း ဖ်ာပုံခရိုင္ မွာရွိတယ္ ၊ အဲဒီၿမိဳ႕ကို တူးမယ္ဆိုေတာ့ ဆရာက တပည္႔ေတြကို ရွိမရွိစုံစမ္းခိုင္းလိုက္တယ္ ၊ ရွိတယ္ဆိုရင္ ဒီေဒးဒရဲ ဟုတ္မဟုတ္ ၊ သိုက္စာကို ဖတ္ရတယ္ သိုက္စာမွာက “ေတာ္ကိုးလုံး ၊ ကုန္းကိုးလုံး ” လုိ႔ ညြန္ၿပတယ္ ၊ ေတာ္ကိုးလုံးဆိုတာ အဲဒီၿမိဳ႔ကို ၀ိုင္းထားတဲ႔ ရြာေတြ ေတာ္ကမယ္ ၊ ေတာ္လွ ၊ ေတာ္ညြန္႔ ၊ ေတာ္ကမန္ ၊ ေတာ္ေပါင္စိန္ ၊ ေတာ္ဖရုံ ၊ ေတာ္တလူ ၊ ေတာ္နဲ႔စတဲ႔ ရြာကိုးခု ၊ ကုန္း ကိုး လုံးဆုိတာ အဲဒီၿမိဳ႕ကို ၀ိုင္းရံဖြဲ႔ထားတဲ႔ ရြာနာမည္ေတြပါဘဲ ၊ ေတာ္က်ိဳက္ကုန္း ၊ ေရႊေတာင္ကုန္း ၊ ဘုရားၾကီးကုန္း ၊ က်ားကုန္း၊ သာယာကုန္း ၊ အဲလိုကိုးခုရွိတယ္ ေနာက္ေရာက္တဲ႔ အခါ ၿပမယ္ ၊ ဒါဆိုရင္ သိုက္စာထဲက ညႊန္ၿပတဲ႔အတိုင္း မလႊဲေတာ႔ဘူး မွန္ေနၿပီ ၊ အဲဒါနဲ႔ ဘုိးဘိုး နဲ႔ ဘုိးဘိုးဆရာနဲ႕ အေပါင္းအပါ ၂၀ဟာ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕ကို သြားတယ္ ၊ သြားေတာ႔ က်ိဳက္ေဒးယ်ဳံ ဆိုတဲ႔ ဘုရားၾကီးရွိတယ္ ၊ ဘုရင္မၾကီး ရွင္ေစာပု တည္ထားခဲ႔တာ ၊ ခုနက ကုန္ုး၉လုံး ရွိတယ္ဆိုတာလဲ ဟုတ္တယ္ ၊ ေတာင္ကိုးလုံးရွိတယ္ ဆုိတာလဲ မွန္တယ္ ေတာင္တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုအကြာမွာ ဘုရားတစ္ဆူ တစ္ဆူတည္ထားခဲ႔တယ္ ၊ တစ္ေတာင္ နဲ႔ တစ္ေတာင္ဟာ ကိုးတာ ကြာတယ္ကြဲ႕။


ဘုိးဘိုးတုိ႔ တစ္ေတြတည္းခဲ႔တာက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း စစ္ကြင္းေက်ာင္းလုိ႔ ေခၚတယ္ အဲဒီ ဆရာေတာ္ ကလဲ ေလာကီပညာေတြ တတ္တယ္ ၊ အဲဒီက်ိဳက္ေဒးယ်ဳံ ဘုရားၾကီးရဲ႕ အ ေနာက္မွာ အဲဒီေက်ာင္းရွိတယ္ ၊ အခုထိရွိေနေသးတယ္ ၊ အဲဒီဘုန္းၾကီးနဲ႔ ဘုိုးဘိုးဆရာနဲ႔ ဆုိရင္ ဘုိးဘုိးဆရာက ပညာပိုၿမင္႔တယ္ ၊ ဒါနဲ႔ သိုက္ကတူးၿပီလား ဘယ္လုိတူးတုန္း အယ္ ေၿမးရယ္ တူးလုိ႔ခ်က္ခ်င္းမရပါဘူး ၊ အဲဒီၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ႔ အေစာင္႔အေရွာက္ေတြကို ဆင္႔ေခၚရ တယ္ ၊ ဘယ္လိုေခၚတုန္း ေအာ္ ဂါထာေတြ မႏၱရားေတြ ပြဲေတြနဲ႔ ေခၚတာေပါ႔ ၊ အဲဒီစစ္ကြင္း ေက်ာင္း ဆ၇ာေတာ္က ဘီလူးၾကီးတစ္ေကာင္ ေမြးထားတယ္ ၊ သူ႔ကိုေခၚခုိင္းလိုက္တာ ဆရာက၊ ဟင္ ဘီလူးၾကီးကိုဘယ္လိုေမြးတုန္း ၊ မသိပါဘူးကြယ္ ဘုိးဘုိး တကယ္ ၿမင္ခဲ႔ရ တယ္ ၊ အဲဒီဘီလူးကို ရာမာယန ဇာတ္ထဲက ဘီလူးလိုလား ဘုိးဘိုး ၊ ဟုတ္ပါဘူးကြယ္ ဘာဦးထုပ္မွ မပါပါဘူး လူလုိပါဘဲ ၊ အေမႊးရွည္ၾကီးေတြနဲ႔ ညဘက္ ေက်ာင္းေပၚ လမ္း ေလွ်ာက္ေနတာဘဲ ၊ ဘိုးဘုိးတုိ႔ကို မစားဘူးလား စားလုိ႕မရဘူး ဆရာက ဘုိးဘိုးတုိ႔ကို ေတာင္ ေစာင္႔ခိုင္းထားေသးတယ္ သူ႔ကို ေနာက္ေန႔မနက္မွာေတာ႔ ဆရာက ေၿပာတယ္ သိုက္က ဒီေဒးဒရဲနဲ႔ အေရွ႕ဘက္ေလးမုိင္ေလာက္အကြာမွာရွိတဲ့ ရြာမွာတဲ႔ ရြာနာမည္က သင္ေပါင္းေခ်ာင္လို႔ ေခၚတယ္၊အဲဒီမွာ သိုက္ရွိတယ္ လို႔တိတိက်က်သိရတယ္၊ ဘယ္လို သိလဲ ဘိုးဘိုးရဲ႕၊ ညက သိုက္ေစာင္႔ေတြကို ေခၚစစ္လိုက္တာေပါ႔၊ သူတို႔က ေၿပာေရာလား ေၿပာတယ္ေလ ၊ အဲဒီသုိက္နန္းရွင္ မိန္းမက ရန္ကုန္သိမ္ၾကီးေစ်းမွာ ေစ်းေရာင္းေနတဲ႔ လူ တဲ႔ဗ်ာ သိုက္နန္းရွင္ဘ၀ကေန လူသြားၿဖစ္ေနတာတဲ႔ ။

“ဟင္”တကယ္ ဟုတ္တယ္ေၿမးရဲ႕ ၊ အဲဒီညက ဆုိင္ရာပိုင္ရာေတြကို ဆရာကေခၚ စစ္လုိက္ေတာ႔ အကုန္ေၿပာၿပတယ္ ၊ အဲဒီသိုက္မွာ သိုက္နန္းရွင္က လူၿဖစ္ေနလို႔ သိုက္မွာ သရဲၾကီးေတြဘဲ က်န္ခဲ႔တယ္ ၊ ဆရာနဲ႔ ဘုိးဘုိးတုိ႔က စစ္ကြင္းေက်ာင္းဘုန္းၾကီးရဲ႕ စာနဲ႔ သင္ေပါင္းေခ်ာင္ရြာကို သြားၾကတယ္ ၊ အဲဒီရြာမွာလဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းရွိတယ္ သင္ေပါင္း ေခ်ာင္ေက်းရြာေက်ာင္းေပါ႔ ၊ သိုက္က အဲဒီေက်ာင္းရဲ႕ ေခါင္းရင္း ၿမသိန္းတန္လို႔ ေခၚတဲ႔ေစ တီတည္မဲ႔ ေနရာမွာ ရွိတယ္ ၊ ဘုန္းၾကီးကို ဆရာက ၿမသိန္းတန္ ေစတီေလး တည္ခ်င္လို႔ ပါလို႔ေလွ်ာက္ေတာ႔ ဘုန္းၾကီးက ဆ၇ာ႔ကိုဘယ္နားမွာ တည္ခ်င္လဲလို႔ ေမးတယ္ ၊ ဆရာက သိုက္ရွိမယ္ ထင္တဲ႔ ေနရာကို ၿပၿပီးေၿမေတာင္းတယ္ ၊ ဘုန္းၾကီးက ဘုိးဘိုးတုိ႔ သိုက္တူးမယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူး ၊ ရိုးရိုးသားသား ထင္ၿပီး အသာတၾကည္ဘဲ ေၿမေပးတယ္ ၊ ေၿမေပး တဲ႔ေနရာမွာဘဲ ဆရာက ညဘက္သိုက္ေနရာ သတ္မွတ္လိုက္တယ္ ၊ သိုက္ပတ္ပတ္ လည္ မွာ ၊ ဆန္နဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ေလးေတြကို ၾကဲထားလုိက္တယ္ ၊ ၿပီးေတာ႔ ေဆးႏြား ဆိုတဲ႔ အင္းေတြ ေဆးေတြနဲ႔ စီမံထားတဲ႔ ရြံ႔ရုပ္ႏြားေလးေတြနဲ႔ အဲဒီနားမွာ ခ်ထားခဲ႔ရတယ္ ၊ “ေဆးႏြားက ဘာလုပ္တာလ”ဲ ေအာ္ကြယ္ အဲဒါက ဒီသိုက္ကို တူးလုိ႔ ရမရ ပညာ စမ္းလုိက္တာ ၊ ဒီသိုက္ထဲက အေစာင္႔အေရွာက္ေတြကို အခုဘိုးဘိုးရဲဲ႕ ဆရာက ႏုိင္မႏုိင္ တူးလို႔ရမရ အဲဒါစမ္းသပ္တာ ၊ ဘယ္လိုၿဖစ္လဲ ႏုိင္မယ္ဆုိရင္၊ ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီႏြားရုပ္ေလးက မုိးလင္းရင္ ဦးခ်ိဳမွာ ေသြးစေသြးန ဒါမွမဟုတ္ ေရြႊေရာင္ ေငြေရာင္ ထေနတယ္ ၊ မႏုိင္ဘူးဆုိရင္ အဲဒီႏြားေလးရဲ႕ ဂ်ိဳဟာ တုန္းတိတိ က်ိဳးသြားတယ္ ၊ ဒါဆို ဒီသိုက္ကို တူးလုိ႔မရဘူး ၊ အခုဘယ္လိုေနတုန္း၊ အခုတူးလို႔ရမယ္လို႔ ဆရာက ဆုိတယ္ကြယ္ ၊ ဒါက ကုန္းသိုက္မို႔လို႔ ေဆးႏြားနဲ႔ စမ္းသပ္ရတယ္ကြယ္ ၊ ေရသိုက္္ဆုိရင္ ဘဲရုပ္ေလး လုပ္ရတယ္ ၊ေဆးဘဲလို႕ေခၚတယ္ ၊ အဲလိုဘဲ ေဆးဘဲေလးလုပ္ၿပီး ေရထဲကို ခ်ထားလုိက္ရင္ မုိးလင္းလို႔ ကိုယ္ခ်တဲ႔ေနရာကို ၿပန္ေရာက္မလာဘူး ဆိုရင္ေတာ႔ ဒီသုိက္ဟာ သာသနာေတာ္ဆုိင္ရာ သိုက္ဘဲကြယ္ ၊ တူးယူလို႔မရဘူး ။


ဒါနဲ႔ ဘုရားတည္ဖို႔ အဲဒီနားမွာ အုတ္ေတြ ဘာေတြဖုတ္ၾကဖုိ႔ ၿပင္တယ္ ၊ ေစတီေတာ္ေလး တည္ဖုိ႔ေၿမေနရာေလးလုပ္တယ္ ၊ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ တပည္႔ေတြကို သိုက္ထဲကို၀င္တဲ႔ အခါ မေၾကာက္ၾကဖုိ႔ သိုက္ထဲမွာ ေလွေလးက ၈စီးရွိတယ္ ၊ မကိုင္ဖို႔ ေနာက္ၿပီး သိုက္ထဲမွာ ေစာင္႔ေနတဲ႔ အေကာင္ဗေလာင္ေတြကို ဂါထာမႏၱန္ေတြနဲ႔ ထုတ္ထားမွာၿဖစ္လုိ႔ မလႈပ္ႏုိင္ဘူး ၊ ဒါေပမဲ႔ သူတုိ႔က ေျခာက္လွန္႔လိမ္႔မယ္ ၊ ေၾကာက္စရာမလိုဘူး ၊ ေနာက္ၿပီး သိုက္ထဲမွာ ေမာင္းတစ္လုံးရွိတယ္၊ အဲဒီေမာင္းဟာ “စည္ေတာ္ခ်ိဳး” ေမာင္းလုိ႔ ေခၚတယ္၊ အဲဒီေမာင္းကို အခုတူးေနတဲ႔ လူေတြထဲက တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေယာင္ရမ္းၿပီး တီးမွိလိုက္ရင္ သိုက္မွာ ေစာင္႔ေနတဲ႔ အေစာင္႔အေရွာက္ေတြရဲ႕ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြဟာ လြတ္ၿငိမ္းသြားတယ္ ၊ အဲဒီအခါမွာ အေစာင္႔အေရွာက္ေတြက ေၿခာက္လွန္႔ၿပီး ၿပဳစားတတ္တယ္ ဥပမာ ေရအထင္နဲ႔ ကူးပါေစလို႔ သူတုိ႔ပါးစပ္က ေအာ္လုိက္ရင္ တူးတဲ႔လူေတြ အကုန္လုံး ေရၿပင္ ထင္ၿပီး ကူးၾကတယ္ ၊ တခ်ိဳ႔ရူးၾကတယ္ အဲဒါေၾကာင္႔ ဘယ္လိုအေၾကာင္းနဲ႔ၿဖစ္ၿဖစ္ မတီး ရဘူး ၊ အဲလိုမွာတယ္ ၊ သိုက္ထဲကိုေရာက္ရင္ ဆရာက ဘာမွမလုပ္ဘူး အဲဒါကိုဘဲ မီးမ ေတာင္းနဲ႔ မီးမေတာင္းနဲ႔ မီးမေတာင္းနဲ႔ ဆုိၿပီးေၿပာင္းၿပန္ဆိုၿပီး အဲဒီေမာင္းေလးကို လူနဲ႔ကြယ္ၿပီး ရြတ္ေနရတာ ၊ အဲဒီေမာင္းအေရွ႕ကေနသတိေပးေနရတယ္ ။ အဲဒီေမာင္းဟာ သိုက္တစ္ခုလုံးရဲ႕ အခ်ဳပ္အခ်ာဘဲ သိုက္ေစာင္႔ေတြသိုက္နန္းရွင္ေတြရဲ႕၊ လြတ္ေၿမာက္မႈဟာ အဲဒီ ေမာင္းရဲ႕အေပၚမွာ မူတည္တယ္ကြယ္ ၊ အဲဒီေမာင္းကို တီးလိုက္ရင္ သိုက္ကို ေစာင္႔တဲ႔ အေစာင္႔အေရွာက္ေတြကို တုတ္ေႏွာင္ထားတဲ႔ ဂါထာမႏၱာန္ေၿပၿပီး ၊ သိုက္စည္းက်ိဳး သြားလို႔မုိ႕ “စည္းေတာ္က်ိဳးေမာင္း” တစ္နည္း “စည္ေတာ္ကိ်ဳး” ေမာင္း ေခၚတယ္ကြယ္ ။

Credit goes to သရဲအေၾကာင္းေျပာၾကမယ္ (ေပတေလာကကိုစိတ္ဝင္စားသူမ်ား)

ၿမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ကို သိုက္ဆိုတာ တကယ္ရွိသလား ၊ ဥစၥာေစာင္႔ ဆိုတာေရာ တကယ္ရွိ သလားလို႔ ေမးမွိရင္ေတာ႔ ဟုတ္ကဲ႔ ရွိပါတယ္ ၊ ဟင္႔အင္း ဒါေတြမရွိပါဘူး ၊ အင္းရွိတယ္ လဲမဟုတ္ မရွိဘူးလို႔လဲ ေၿပာလို႔မရပါဘူး ၊ လူေတြက ရွိတယ္လို႔ေတာ႔ ေၿပာဆုိေနၾကပါတယ္ ၊ အဲလိုေၿပာဆုိ တတ္ၾကမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္ ၊

ဟုတ္ပါတယ္ သုိက္တုိ႔ ဥစၥာေစာင္႔တုိ႔ တကယ္ရွိတယ္ မရွိဘူးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေၿပာဆိုရတာဟာ အင္မတန္မွ လက္၀င္ပါတယ္ ၊ ဒီကိစၥမ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ အေရးၾကီးေသာ ကိစၥမ်ားေတာ႔မဟုတ္ပါ ၊ သို႔ေသာ္ ဗဟုသုတ အေနၿဖင္႔ ငယ္စဥ္က ကြ်န္ေတာ႔ကို ေၿပာၿပတဲ႔ အဘိုးရဲ႕ အိပ္ယာ၀င္ပုံၿပင္ေလး ေတြထဲမွာ သိုက္နန္းရွင္ေတြ အ ေၾကာင္းပါပါလာ ပါတယ္ ဘုိးဘိုး “တကယ္ရွိရဲ႕လားဗ်ာ” လို႔ေမးေတာ႔ တကယ္ရွိတာေပါ႔ ေၿမးရဲ႕ ဘိုးဘိုးဆို အသက္၂၅ႏွစ္ေလာက္က သိုိက္တူးတဲ႔ ဆရာေတြနဲ႔လိုက္ၿပီး တပည္႔ခံ သိုက္တူး ဖူးတယ္ ၊ ဟုတ္လားဘာေတြရတုန္း ရတာေပါ႔ ေငြဒဂၤါးၿပားေတြ ၊ ဘယ္မွာလဲ ၿပ ဆိုေတာ႔ ေရာင္းစားၿပစ္ၿပီေလ ႏွစ္ေတြၾကာမွကိုး အဲလိုေလးေတြ မၾကာမၾကာေၿပာၿပဖူးပါတယ္ ။

သိုက္ဆိုတာကို ဘာမွန္းမသိေပမဲ႔ ၊ ၇တန္း၈တန္း ေက်ာင္းသားေလာက္ဘ၀မွာ ဆရာၾကီး မင္းသိခၤရဲ႕ ဥစၥာေစာင္႔မေလး ၿမႏွင္းဆီ စာအုပ္ကို စဖတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ သိုက္အေၾကာင္းကို စိတ္၀င္စားမွိသြားပါတယ္ ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲက ဗုိလ္တစ္ေထာင္ဘုရား၀န္းထဲမွာ ၿမနန္းႏြယ္ သိုက္ ရွိတယ္ဆိုတာရယ္ ၊ မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္က က်ိဳကၠလို႔ က်ိဳက္ကလဲ့ ဘုရားတြင္းထဲက နဂါးသိုက္ ဆုိ တာရယ္ ၊ တြံေတးေဗာင္းေတာ္ခ်ဳပ္ ဘုရားက ေဗာင္းေတာ္ခ်ဳပ္ ဘုရားသိုက္ဆိုတာရယ္ ၊ သံသဗြတ္ ေခ်ာင္းထဲက ေရႊဂိ်ဳးၿဖဴနဲ႔ မူလခဲသိုက္ဆိုတာရယ္ ၊ ေဒးဇြန္းပါ သိုက္နန္းက မမင္းမွိန္ နဲ႔ မမင္းရွိန္ဆိုတဲ႔ ဥစၥာေစာင္႔ ညီအစ္မေတြဆိုတာရယ္ ကြ်န္ေတာ္႔ေခါင္းထဲမွာ ခ်ာလည္ပတ္လည္ ရိုက္ေနပါတယ္ ၊

ဘုိးဘုိးကိ္ု “သိုက္ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာေတြတုန္း” ဘုိးဘိုးလို႔ ေမးၾကည္႔ေတာ႔ “ဥစၥာပစၥည္းေတြကို ေစာင္႔ေရွာက္ေနရတဲ႔ အသူရကာယ္လို႔ ေခၚတဲ့ၿပိတၱာေတြတဲ႔ ၊ နဂါးသိုက္ ဆိုတာကေရာ အတူတူဘဲကြယ့္ ၊ အရင္ဘ၀ကလူေတြဘဲ သူတို႔ပစၥည္းေတြကိုစြဲလန္းၿပီး မကြ်တ္ မလြတ္ဘဲ ၿပန္လည္ေစာင္႔ေေရွာက္ေနရတဲ႔ လူေတြ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆိုင္ရာနတ္ေတြက ဒီပစၥည္း ေတြကေတာ႔ ဘုရားပိုင္ပစၥည္းေတြ မင္းတုိ႔ေတြေစာင္႔ေရွာက္ၾက လို႔အမိန္႔ေပးထားလို့ ေစာင္႔ ေရွာက္ေနရတဲ႔ နတ္ၿပိတၱာေတြကိုလဲ ဥစၥာေစာင္႔လို႔ဘဲ ေခၚရတယ္ေၿမးရဲ႕” လို႔ေၿပာပါတယ္ ။

“ဘုိးဘုိးဒါဆို အသူရကာယ္ၿပိတၱာနဲ႔ နတ္ၿပိတၱာ ဘယ္လုိကြာလဲ ဘိုးဘိုးရဲ႕”လို႔ ေမးၾကည္႔ေတာ႔ ၊ အသူရကာယ္ၿပိတၱာေတြက အပါယ္ေလးဘုံသားေတြလို႔ ဆုိပါတယ္ ၊ နတ္ၿပိတၱာဆိုတာကေတာ႔ နတ္စာရင္း၀င္ တဲ႔ နတ္ၿပိတၱာေတြလို႔ဆိုပါတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္စာေလး အနည္းငယ္ဖတ္တတ္တဲ႔ အက်င္႔ရလာတဲ႔အခါ ထုိၿပိတၱာႏွစ္မ်ိဳးရဲ႕ၿပႆနာကို က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေရးသားၿပဳစုတဲ႔ “စြယ္စုံေက်ာ္ထင္ ပုစၦာက်မ္း”မွာ အဲဒီၿပႆနာကိုသြားေတြ႕ပါတယ္ ၊ ပုစၦာနံပါတ္ ၄၆၀ပါ ေမးထားတဲ႔ ေမးခြန္းေလးက “လူတို႔ပညတ္ ၊ ေလခြ်န္နတ္ ၊ သည္နတ္ဘယ္ဘုံသြင္းမည္ နည္း”လို႔ေမးထားပါတယ္ ၊ ထိုပုစၦာရဲ႕အေၿဖကို စြယ္စုံေက်ာ္ထင္က်မ္းရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ ၃၀၈မွ၃၀၉ထိ ေၿဖၾကားထားပါတယ္ ၊

အဓိပၸါယ္ကေတာ႔ နတ္ၿပိတၱာဆုိတာ လူဘ၀မွာတုန္းက မေကာင္းမႈ႔လဲ လုပ္တယ္ ၊ ေကာင္းမႈလဲလုပ္တယ္ အဲလိုလူေတြေသခါနီးလို႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈက အားၾကီးတယ္ ဆုိရင္ နတ္ၿပည္ေၿခာက္ထပ္ရဲ႕ ေအာက္ဆုံးနတ္ဘုံၿဖစ္တဲ႔ စတုမဟာရာဇ္ နတ္ဘုံမွာ ၿဖစ္တယ္ ဆို္ၿပီး ေၿဖၾကားထားပါတယ္ ၊ သစ္ပင္ေစာင္႔တဲ႔ ရုကၡစိုး ၊ ဗိမၼာန္ေစာင္႔တဲ႔ ဘုမၼဇိုဇ္း ၊ ေၿမဘုတ္ဘီလူး ၊ ယကၡလို႔ ေခၚတဲ႔ အပင္မွာ တိုက္၊အိမ္ေတြနဲ့ နတ္ကြန္းတုိ႔မွာေစာင္႔တဲ႔ ဘီလူး ၊ ကုမာၻန္ စေသာ နတ္ၿပိတၱာတို႔ဟာ စတုမဟာရာဇ္နတ္စာရင္းမွာ သြင္းယူရမယ္ ၊ စတုမဟာရာဇ္နတ္လို႔ မွတ္ရမယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္ ၊ ဒါကေတာ႔ နတ္ၿပိတၱာဆိုတဲ႔ အပိုင္းပါ ၊ တစ္္ဆက္ထဲမွာဘဲ သေၿပကန္ဆရာ ေတာ္ဘုရားၾကီး ေရးသားေတာ္မူတဲ႔ ပရိတ္ၾကီးနိႆယစာအုပ္မွာ အာဋာနာဋိယ သုတ္နိႆယ မွာ စတုမဟာရာဇ္နတ္ဘုံဟာ နတ္မင္းၾကီးေလးပါးရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္ ၊နတ္မင္းၾကီးေတြဟာ ကမၻာကို ေလးပိုင္းပိုင္းၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္ ၊ အေရွ႔ဘက္ၿခမ္း ကို ဓတရ႒ေခၚတဲ႔ နတ္မင္းၾကီးက ေစာင္႔ေရွာက္ၿပီး ဒီကမၻာထဲမွာရွိတဲ႔ သူ႔ထက္အဆင္႔တန္းနိမ္႔ နတ္မ်ားကို အစိုးရတယ္လို႔ဆုိပါတယ္ ၊ ေတာင္ဘက္အၿခမ္းကိုေတာ႔ ၀ိရုဠက ေခၚတဲ႔ နတ္မင္းၾကီးက ေစာင္႔ ေရွာက္ၿပီး ကုမၻာန္နတ္မ်ားကို စီမံအုပ္ခ်ဳပ္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္ ၊ အေနာက္ၿခမ္းကိုေတာ႔ ၀ိရူပကၡ နတ္မင္းၾကီးက ပိုင္ဆုိင္ၿပီး နဂါးနဲ႔ ဂဠဳန္ေတြကို အစိုးရတယ္လို႔ဆုိပါတယ္ ၊ ေၿမာက္အရပ္ ကိုေတာ႔ ကုေ၀ရ နတ္မင္းၾကီးကပိုင္ဆုိင္ၿပီး အထက္ကဆိုခဲ႔တဲ႕ ဘီလူးဖုတ္ၿပိတၱာ ရုကၡစုိး ဘုမၼဇိုး နတ္ေတြကို အစိုးရခါ စီမံခန္႔ခြဲတယ္လို႔ဆုိပါတယ္ ၊

အားလုံးကို အခ်ဳပ္အားၿဖင္႔ ဆိုရေသာ္ နတ္ၿပိတၱာမ်ားဟာ အသူရကာယ္ၿပိတာၱမ်ားနဲ႕မတူဘဲ စတုမဟာရာဇ္နတ္ဘုံမွာ အက်ဳံး၀င္ေသာ နတ္မ်ား ၿဖစ္လုိ႔မို႕ တရားနာခြင္႔ရပါက အရိယာေတာင္ၿဖစ္ႏုိင္တဲ႔ သူမ်ားၿဖစ္ပါတယ္ ၊ အပါယ္ေလး ဘုံ၀င္ ၿဖစ္တဲ႔ အသူရကယ္ ၿပိတၱာမ်ားကေတာ႔ ဆုိင္ရာအကုသိုလ္ေၾကာင္႔ အပယ္ေလးဘုံ သားမ်ား ၿဖစ္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ တရားနာခြင္႔ရပါလွ်င္လဲ အရိယာမၿဖစ္ႏုိင္တဲ႔ အၿပင္သရဏံဂုံ ပင္မတည္ႏုိင္ ေၾကာင္း သေၿပကန္ ပရိတ္ၾကီးနိႆယမွာ ေရးသားထားပါတယ္ ၊ ဒီနားမွာ စကားတစ္ရပ္အေနနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ ကိုးကြယ္ေနတဲ႔ အတြင္း၃၇ ၊ အၿပင္၃၇ ၊ အရံ၃၇ ဟူေသာ နတ္မ်ား မွာ ၊ အသူရကာယ္ၿပိတၱာမ်ားၿဖစ္ၿပီး ထုိနတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါက ဗုဒၶဘာသာ ပင္မ ဟုတ္ေတာ႔ဘဲ မိမိ၌ ရွိေသာ သရဏံဂုံပင္ ပ်က္ေၾကာင္း ေမတၱာရွင္ ဆရာေတာ္အရွင္ဇန၀ရဲ႕ “ၿမတ္သရဏဂုံ ” ဓမၼဒါန စာအုပ္ငယ္မွာ မွတ္သားနာယူဖူးပါတယ္ ။လူေတြဘာေၾကာင္႔ သရဏံဂုံ အပ်က္ခံၿပီး ကိုးကြယ္ေနၾကပါလိမ္႔လို႔ ၊ ေတြးၾကည္မွိဖူးပါတယ္ ။

ဥစၥာေစာင္႔အေၾကာင္းကို ၿပန္ဆက္ပါ႔မယ္ ၊ ဥစၥာေစာင္႔ဆုိတာ ႏွစ္မ်ုိဳးႏွစ္စား ရွိတယ္လို႔ ဘုိးဘိုးက ေၿပာၿပပါတယ္ ၊ တစ္မ်ိဳးက လူ႔ဘ၀က မိမိတို႔ ၿမဳပ္ႏွံထားတဲ႔ ရတနာေရႊေငြေတြကို စြဲလန္းၿပီးေသလို႔ ေသတဲ႔အခါ ၿပိတၱာၿဖစ္ၿပီး မိမိဥစၥာကို မိမိၿပန္ေစာင္႔ရတဲ႔ အသူရကာယ္ၿပိတၱာမ်ိဳးၿဖစ္ပါတယ္ ၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ေရွးအဆက္ဆက္က သာသနာၿပဳမင္းမ်ားက သူတို႔တည္ထားခဲ႔ေသာ ဘုရား ေက်ာင္းကန္ ေစတီပုထုိးေတြကို ၊ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ၿပိဳပ်က္ၿပီး ၿပင္သူမဲ႔တဲ႔အခါ ၿပန္လည္ၿပဳ ၿပင္ဖို႔ေငြေၾကးမၿပည္႔စုံမွာ စုိးရိမ္တဲ႔အတြက္ ၊ ဘုရားေသာ္၄င္း ေက်ာင္းေသာ္၄င္း တည္ၿပီးတဲ႔အခါ ၊ ရတနာ ပစၥည္းမ်ား ေနရာတက် ၿမဳပ္္ႏွံၿပီး ေနရာေရးၿခစ္ စာေရးၿပီး ဒီေနရာ ဒီေနရာေတြမွာ ဒီပစၥည္းေတြ ရွိတယ္ ထိုထုိပစၥည္းတုိ႔ကို တူးေဖာ္ယူငင္ၿပီး ဘုရားေ၀ယ်ာ၀စၥ ေက်ာင္းေ၀ယ်ာ၀စၥ တို႔ကို ၿပဳလုပ္ၾကပါဟု ဆုိၿပီး ေရးသားထားခဲ႔တဲ႔ စာကိုသိုက္စာဟု ေခၚပါတယ္ ၊ ထိုသိုက္စာကိုလဲ ထိုထိုရတနာ ပစၥည္းမ်ားနဲ႔ ေ၀းရာမွာ ၿမဳပ္္ႏွံထားခဲ႔တတ္ၾကပါတယ္ ၊ ဥပမာ ရန္ကုန္က ေရႊတိဂုံ ဘုရားသိုက္စာကို ၊ စစ္ကိုင္းေကာင္းမႈ႔ေတာ္မွာ ထားခဲ႔ၿပီး ၊ စစ္ကိုင္းေကာင္းမႈေတာ္ သိုက္စာကို ရန္ကုန္ေမွာ္ဘီေတာထဲက ေစတီေဟာင္းတစ္ခုမွာ ထားခဲ႔ၾကပါတယ္ ၊ အဲလိုစာေတြကို သိုက္စာလို႔ေခၚပါတယ္ ၊

ေရွးၿမန္မာမင္းမ်ားဟာ ေဗဒင္ ယၾတာ ဓာတ္ရိုက္ ဓာတ္ဆင္ ၊ စနည္း ၊ တေဘာင္ ၊ သိုက္ ၊ ဓာတ္ စေသာ ရိုးရာယုံၾကည္မႈ အင္မတန္ၿပင္းထန္ပါတယ္ ၊ ၿမန္မာမင္းတို႔ရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ေတြကို ေလ႔လာၾကည္႔တဲ႕အခါ ၊ လမိုင္း၀န္ လို႔ေခၚတဲ႔ ၀န္ၾကီးတစ္ပါး ခန္႔အပ္ထားတာကို ေတြ႔ၿမင္ႏုိင္ပါတယ္၊ က်က္သေရေဆာင္ ေရႊစလြယ္ရမင္းၾကီး ၿမင္းမွဴးမင္းသား ဦးေမာင္ေမာင္တင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ “ေရႊနန္းေတာ္သုံးေ၀ါဟာရ အဘိဓာန္မွာ ” လမိုင္း၀န္ဟူသည္ ငါအရွင္တို႔ ဇာတာဆန္းလဂ္ တုိ႔အေလွ်ာက္ေပၚေပါက္ေသာ အရပ္ရပ္ရွိ သိုက္စာ မ်ားဖတ္ၾကားရၿခင္း ၊ ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္ စေသာေကာင္းမႈေတာ္တုိ႔ကိုၿပဳရာ တြင္ေနာင္လာေနာင္ေႏွာင္း အရွည္ တည္တံ႔ေအာင္ စေတးဖုိ႔ရာ စီမံၿခင္း ၊ ေတာင္ၿပဳန္းပြဲ ၊ ရတနာ့ဂူပြဲ ၊ ပခန္းမင္းၾကီးပြဲ စေသာ အရပ္ရပ္ ဗလိနတ္စာ မ်ားတင္သြင္းဆက္သရန္ ငါဘုရင္မင္းၿမတ္ကိုယ္စား စီမံခန္႔ခြဲရသူလို႕ လမိုင္း၀န္အမိန္႔ၿပန္တမ္းမွာ ထည္႔သြင္းေဖာ္ၿပပါတယ္ ၊ လမိုင္း၀န္ဟာ ဘုရင္ေကာင္းမႈၿပဳလုပ္တဲ႔ အခါမွာ ဘုရင္႔ေနာက္က လိုက္ၿပီး ၊ ဘုရင္ဘုရားတည္ၿပီးလို႔ ေနာင္အတြက္ လွဴၿပီဆုိရင္ အေၾကြးကံသုံးလုိ႔ ေခၚတဲ႔ ေၿမေပၚပစၥည္းေတြကို လွဴဒါန္းပါတယ္ လယ္ေၿမေတြလွဴပါတယ္ ၊ ထုိလယ္ေၿမေတြကို ေစာင္႔ေရွာက္ဘုိ႔ ေထာင္ႏွစ္ၾကီးသမားမ်ား စတဲ႔ၿပစ္ဒဏ္က်သူမ်ားကို ၿပစ္ဒဏ္ေပါ႔ေလွ်ာ႔ၿပီး ဘုရား ကြ်န္ေက်ာင္းကြ်န္လွဴေတာ္မူပါတယ္ တရံတခါမွာလဲ ေက်းေတာ္မ်ိဳး ‘ကြ်န္’ေတာ္မ်ိဳးထဲမွ ဘုရား ကြ်န္လွဴပါတယ္ ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ အသည္ ကပ္ပါး စသည္႔တုိ႔ကို လမိုင္း၀န္ တင္ၿပခ်က္ကို ၾကည္႔ၿပီး သင္႔ေတာ္သလို ဘုရားကြ်န္ေက်ာင္းကြ်န္ လွဴတန္းေတာ္မူပါတယ္၊ ေၿမေအာက္မွာ ရတနာေတြ လွဴၿပီးျပီဆုိရင္ ထုိရတနာေတြကို ေစာင္႔ေရွာက္ဖုိ႔ ဘုရင္႔အမိန္႔နဲ႕ လမိုင္း၀န္က ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ၾကီးသမားမ်ားကို သတ္ၿဖတ္စေတးေတာ္မူၿပီး အေၾကြးကံသုံး ခ်ေတာ္မူပါတယ္ ၊ ထိုထုိကိစၥအ၀၀ကို ေဆာင္ရြက္ရသူမွာ လမုိင္း၀န္ၿဖစ္ပါတယ္ ၊ လမိုင္း၀န္ဟာ ေၿမေပၚေၿမေအာက္ ရတနာေတြလွဴဒါန္းၿပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ သိုက္ စာေရးၿပီး တစ္ေနရာမွာထားရပါတယ္ ၊ ေနာင္လာ ေနာင္သာမ်ားက ထုိုထိုသိုက္စာတုိ႔ကို ရၿပီး တူးေဖာ္ယူငင္တာကို သိုက္တူးတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္ ။

ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ သိုက္ေပါင္း ကိုးသိန္းကိုေသာင္း ကိုးရာကိုးဆယ္ ကိုး သိုက္ရွိတယ္လို႔ အဘိုးက ေၿပာပါတယ္ ၊ အဘိုးရဲ႕ စကားမ်ားအရ ထိုထိုသိုက္တုိ႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး စာရင္းဇယား ၿပဳလုပ္ေနတဲ႔ သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုးေတာ္ၾကီး ဆုိတာလဲ ရွိေသးတယ္လို႕ ဆုိပါတယ္ ၊ သိုက္ေတြဟာ ေရသိုက္ ကုန္းသိုက္ ဆုိၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္ ၊ နဂါးသိုက္ဟာ ေရသိုက္ၿဖစ္ၿပီး သံသဗြတ္ေခ်ာင္းထဲက ေရႊခ်ဳိးၿဖဳနဲ႔ မူလခဲသိုက္အၿပင္ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရား ၀န္းထဲက ၿမနန္းႏြယ္သိုက္ဟာလဲ ေရသိုက္ စာရင္း၀င္ တယ္လို႔ဆုိပါတယ္ ၊ ကုန္းေပၚမွာရွိတဲ႔ သိုက္ေတြ ထဲမွာ ထူးၿခားတဲ႔ သိုက္ေတြကေတာ႔ ဂ်ပန္သိုက္ ၊ အဂၤလိပ္သိုက္ လို႔ေခၚတဲ႔ စစ္တြင္းက ၿမဳပ္ႏွံထားခဲ႔တဲ႔ ရတနာသိုက္ေတြလဲ ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္ ၊ ထုိထုိသိုက္ေတြကိုေတာ႔ ကုန္ပစၥည္းထမ္းဖို႔ သယ္ဖို႔ ေပၚတာဆြဲလာတဲ႔ လူေတြကို ဂ်ပန္ေတြက ၿပစ္သတ္ ထားခဲ႔ၿပီး အၿပစ္ခံရတဲ႔ လူေတြဟာ မကြ်တ္မလြတ္ ၿဖစ္ေနၿပီး ၊ ထိုရတနာေတြကို ေစာင္႔ေရွာက္ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္ ၊ ဘုိးဘုိးတုိ႔က “ဘာသိုက္တူးတာလဲ လို႔ေမးေတာ႔ ဘုရားသိုက္ မဟုတ္တဲ႔ ဟာေတြကို တူးတာလို႔ ဆိုပါတယ္” ၊ “ဘုရားသိုက္ေတြက မ်ားလား”လို႔ ကြ်န္ေတာ္က ေမးတဲ႔ အခါ ၊ အဘိုးက အရင္ကဘုရင္ေတြ ေၿမေအာက္မွာ ထားၿပီး လွဴခဲ႔တဲ႔ ရတနာေတြကို ေနာင္ လူေတြက တူးယူလို႔မရေတာ႔ သာသနာေစာင္႔နတ္မင္းၾကီးေတြက သူတို႔လက္ေအာက္မွာ ရွိတဲ႔ ဘီလူးတုိ႔ အထက္ကေၿပာခဲ႔ ဟာေတြကိုအေစာင္႔အၿဖစ္ လႊြတ္ၿပီး ေစာင္႔ေရွာက္တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္၊ “အခုေတာ႔ ဘုရားသိုက္ေတြက မ်ားသြားၿပီကြယ္ ပုဂၢလိကသိုက္ေတြ မရွိေတာ႔ဘူး လို႔ထင္တာပါဘဲ၊ ဘာလို႔ဆုိရင္ တခ်ိဳ႔မိမိပစၥည္းကို မိမိၿပန္ေစာင္႔ ရတဲ႔ၿပိတၱာမ်ိဳးေတြက သူ႔တို႔ေဆြမ်ိဳးေတြကို အိပ္မက္ေတြဘာေတြေပးၿပီး တူးယူခိုင္းၿပီး ေကာင္းမႈၿပဳခုိင္းတယ္ ၊ တခ်ိဳ႕ ၿပိတၱာေတြက ေတာ႔ သူတစ္ပါးေပးတဲ႔ အမွ်ေတြဘာေတြရၿပီး ၊ ကြ်တ္လြတ္ၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ႔ ဘုံဘ၀ေတြေရာက္ကုန္လုိ႔မုိ႔ ၊ သူ႔တို႔ပစၥည္းေတြကို သာသ နာေတာ္ေစာင္႔ နတ္မင္းၾကီးမ်ားက ဘုရားပိုင္ပစၥည္းေတြ အၿဖစ္ သိမ္းယူၿပီး သူတုိ႔လက္ေအာက္က နတ္ၿပိတၱာ ေတြကို ေစာင္႔ခိုင္းတယ္” ။

ဘုိးဘုိး “ဒီနတ္မင္းၾကီးေတြက ဒီပစၥည္းေတြကို ဘုရားပိုင္သိမ္းၿပီး ဘာလုပ္ၾကမွာမုိ႔လဲ” လူ ေတြ ေပးလိုက္ပါလား ၊ မဟုတ္ဘူးကြဲ႕ သူတို႔ဟာလုပ္စရာရွိတယ္ ၊ “ဘာလုပ္မွာတုန္းဘုိးဘုိးရဲ႕” နတ္ေတြက ရတနာေတြကို ၊ ဘိုးဘိုးလဲ ငယ္ငယ္က ဘုိးဘုိးနဲ႔ သိုက္အတူတူ တူးခဲ႔တဲ႕ ဆရာၾကီး ကိုေမးဖူးတယ္ ၊ သူကဒီလိုေၿပာတယ္ ၊ “ေဂါတမ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အသီတိ သာ၀က၀င္ ဓူတင္ ဧတဒဂ္ရတဲ႔ အရွင္မဟာကႆပ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးဟာ ယခုအိႏၵိယ ႏုိင္ငံအတြင္းက လိႈက္ဂူၾကီး တစ္ခုထဲမွာ ၊ ပရိနိွဗၺာန္ၿပဳေတာ္မူထားတယ္ ၊ သူ႔အဓိ႒ာန္အရ အရိေမတၱယ် ၿမတ္စြာဘုရား ပြင္႔ ေတာ္မူတဲ႔ အခါက်မွသာ ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ကြ်မ္းမွာမို႔ ၊ အဲဒီေတေဇဓာတ္ေလာင္တဲ႔အခါ နတ္ေတြက ဒီရတနာေတြနဲ႔ ရွင္မဟာကႆပကိုယ္ေတာ္ၾကီးကို ပူေဇာဖုိ႔ စုေဆာင္းထားတာလို႔ ေၿပာဖူးတယ္ကြဲ႕” ၊ ဒါဆိုဒီနတ္ေတြက အရိေမတၱယ် ဘုရားပြင္႔တဲ႔ အထိ သူတို႔က ေနႏုိင္မွာမုိ႔လား သူတို႔က ေသေတာ႔ဘူးလား ဘုိးဘိုးရဲ႕ ဘယ္ေသအုံးမလဲ ငယ္ငယ္ေလးရွိအုံးမယ္ သူတို႔က။ ဟင္ ဘာလို႔လဲ ဘုိးဘုိး ၊ ၊ သူတို႔နတ္ၿပည္တစ္ရက္မွ ဘုိးဘုိးတို႔ လူ႔ၿပည္မွာ ႏွစ္ငါးဆယ္ၾကာတယ္။ ဟင္ ဟုတ္လုိ႔လား ဘိုးဘိုးကလဲ ဟုတ္ပါတယ္ကြယ္ ၊ ဒါေတာင္ အနိမ္႔ဆုံးနတ္ဘုံကြယ္ သူ႕အထက္က တာ၀တိဲသာ နတ္ၿပည္ဆိုရင္ ေလးနဲ႔ေၿမွာက္ယူရတယ္ ၊ ယာမာနတ္ၿပည္ကို တာ၀တိဲသာ နတ္ သက္နဲ႔ ေလးဆေၿမွာက္ရတယ္ အဲလိုဆင္႔ကဲဆင္႔ကဲ ေလးနဲ႔ေၿမွာက္ယူရတယ္ ဟိုးအထက္က ပရနိမၼိတ ၀ႆ၀တီဘုံထိ အဲလိုေၿမွာက္ယူရတယ္ ။

 အို ဘုိးဘုိးကလဲ …။
ဘိုးဘိုး ဒီေန႔ေတာ႔ ဘုိးဘိုးေၿပာၿပလို႔ နတ္ၿပိတၱာနဲ႔ ၊ အသူရကာယ္ ၿပိတၱာဆုိတာရယ္ ၊ သိုက္အ ေၾကာင္းရယ္ေတာ႔ တီးမွိေခါက္မွိ ရွိပါၿပီ ၊ ေနာက္ေန႔က်မွ ဘုိးဘုိးသိုက္တူးခဲ႔တာေတြကို ေၿပာၿပ အုံးသိလား ၊ အခုအိပ္ခ်င္ၿပီ ေကာင္းၿပီကြယ္ အိပ္ပါ ။ ဘုိးဘိုးကို ဦးသုံးၾကိမ္ခ်ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္ေတာ႔္အခန္းမွာ သြားအိပ္လိုက္ပါေတာ႔တယ္ ။

Credit goes to သရဲအေၾကာင္းေျပာၾကမယ္ (ေပတေလာကကိုစိတ္ဝင္စားသူမ်ား)